Op Spotify is het altijd carnaval
Verkleed als de moeder van de spits van Real Madrid (Benzema, inderdaad!) leerde ik in de volle carnavalskroegen twee onverwachte lessen.
Ten eerste realiseerde ik me hoezeer ik het overkappen van bier van het éne plastic bekertje in het andere had gemist. Twee jaar lang had ik dat niet meer gedaan. Het is ook een beetje raar om op kantoor twee bekertjes koffie steeds over te gieten. Bij bier daarentegen is het onmisbaar. Met twee bekertjes en een beetje kaptechniek cultiveer je twee fijne schuimkraagjes.
En: ik was het niet verleerd.
Als tweede leerde ik een belangrijke technofilosofische les. Kijk, ik wist al dat Spotify pas artiesten betaalt nadat een nummer minimaal dertig seconden is beluisterd. Ik wist ook dat het gevolg is dat lange intro’s aan het uitsterven zijn. Nieuwe nummers proberen vaak meteen de aandacht van de luisteraar te trekken.
Het is een mooi voorbeeld van hoe het ontwerp van een medium de boodschap op datzelfde medium beïnvloedt. Twitter maakt onze communicatie ongenuanceerder. Alles op TV is entertainment. En Spotify verandert dus de muziek.
André van Duin wist dat al lang. Die knalde er in de jaren zeventig altijd al meteen keihard in met het refrein. Willempie, Paard in de Gang. De Rol van de Behanger. Eerst het refrein, dan het couplet.
Dat was de waardevolle les die ik leerde: de algoritmes van Spotify hanteren dezelfde logica als een volle carnavalskroeg. Op Spotify is het heel het jaar Carnaval.
Ook voor mensen die Carnaval maar een onzinnig feest vinden!
Als groot muziek-fan heb ik deze vaak bij mijn voorbeelden van onbedoelde gevolgen van technologie zitten :). Met als voorbeeld de intro van "Let's Go Crazy" van Prince.