Eindhoven,
02
april
2020
|
09:18
Europe/Amsterdam

Nog lang geen bucketlist

Bang voor je medemens. Nerveus, angst, spanning. In een boog lopen om de ander. Stoppen en voorrang verlenen, wachten, kinderen op schoot pakken. Kinderen hardop waarschuwen: "Afstand bewaren, jongens." in de hoop dat de wandelaar met zijn hond dit ook doet.

In de auto stappen en op zoek gaan naar plekken waar amper mensen zijn. Uitstappen en dan zo lang mogelijk buiten ‘spelen’, wandelen en dan weer in de auto terug naar huis. Niet laten afspreken met vrienden. Niet langs opa en oma, je zorgen maken om hen… Proberen online boodschappen te doen in plaats van een drukke supermarkt. 
Surrealistisch!

Meteen na de carnavalsvakantie werd ik grieperig. Droge hoest, koorts, spierpijn. De huisarts wilde me op een gegeven moment zien, tijdens een speciaal ‘hoest’-spreekuur. Ik: “Dus dan moet ik in de wachtkamer tussen andere grieperige mensen?" Ik weet het niet hoor...

Toch maar gegaan. Gewacht tot er niemand was en binnengestapt. De huisarts van mijn moeder was iets radicaler: je wacht in de auto totdat de assistente je belt. Want dan is er geen andere patiënt.
Je huisarts ontvangt je in een astronauten pak. Controles. En dan de mededeling: “Uitzieken”. Wat heb ik nu... ? 

De hele tijd binnengebleven. Met drie kinderen. Oudste van 10 snapt het. Doet niet moeilijk. Vraagt niets. Middelste van zes: “Hoeveel nachtjes nog totdat Corona weg is?” Kleinste van twee: zonnetje in huis maar ook degene waar we de meeste aandacht naar toe laten gaan. Laat zijn tas zien van het kinderdagverblijf. Mist hij het? Of is het toeval?
Als we op een afstand van 6 meter mijn zwager toezingen voor zijn verjaardag, zie je hem verward kijken: “Waarom gaan we niet naar binnen?”

Ondertussen huiswerk maken met de kinderen en je eigen studenten te woord staan. Gelukkig zijn we bij Fontys Hogeschool ICT heel simpel overgeschakeld van fysiek naar online onderwijs. Zelfstandigheid onder studenten was al een must en is nu nog belangrijker geworden.

We moeten ervoor waken dat we ook niet digitaal in een isolement komen. Studenten hebben echt behoefte om gewoon actief bezig te zijn met hun toekomst. Ik ben ontzettend trots op onze studenten en dankbaar dat ze zich zo openstellen en niet klagen! En als je kind van 6 toch de kamer binnenkomt tijdens 'schooltijd' om hallo te zeggen tegen pap, dan is dat helemaal niet erg. In deze moeilijke tijden hebben we allemaal humor nodig.

We klagen niet. Heel de wereld vecht nu tegen een minuscuul iets. Vroeger waren het de aliens in films, nu is het een virus. Hoe we hier als mensheid uit gaan komen weet ik niet. We gaan snel weer terug naar onze oude manier van werken of er ontstaat iets nieuws.

Er zijn genoeg mensen die nu een bucketlist maken over welke reizen ze nog willen maken. Zo ver ben ik nog lang niet. Ik leef bij de dag, ben dankbaar en hoop dat iedereen gezond en wel eruit komt. En ja, een simpel bezoek aan de supermarkt zonder nervositeit, angst of een kopje koffie bij mijn ouders. Dat is wat ik erg mis.

Gelukkig is er meer saamhorigheid lijkt het. We bellen met veel vrienden, familie via facetime, whatsapp video of andere tools. Contact met vrienden uit het buitenland is intensiever. En de buren vragen vaker dan voorheen  hoe het met ons gaat.
Het komt goed… Blijf thuis allemaal, en heb geduld!

Erdinç Saçan geeft les aan Fontys Hogeschool ICT en is dolenthousiast over heel veel dingen, waaronder hackathons en uitlegvideo's op YouTube. 

Reacties 1 - 8 (8)
Bedankt voor uw bericht.
Ihsan Topcu
15
April
2020
Hoi Erdinç,
Mooi artikel! InshAllah (hopelijk) is dit snel voorbij!

Wishing humanity the best,
Ihsan
Corné
06
April
2020
Mooi, Erdinç!

Meer rekening houden met elkaar, daar ben ik dankbaar voor.
Op naar een andere wereld!!

Corné
Mohammed
03
April
2020
Erdinc, helemaal mijn gevoelen. Mooi hoor.
Bregje Pater
03
April
2020
Hoi Erdinç,

Ik heb je vaak voorbij zien komen. Op televisie, social media etc. Wat heb je een geweldige ervaringen opgedaan in je leven. Een mooie carrière opgebouwd. Trots op jou!

Groetjes,

Bregje Pater
Danny
03
April
2020
"In de auto stappen en op zoek gaan naar plekken waar amper mensen zijn. Uitstappen en dan zo lang mogelijk buiten ‘spelen’, wandelen en dan weer in de auto terug naar huis."

Waar doe je dit? ;)
Sibel
03
April
2020
Vertaling van ook mijn gevoelens en ervaringen in deze tijd. Top beschreven Erdinc! Heel veel gezondheid toegewenst voor jou, je familie en de rest van de wereld.
Lilian
03
April
2020
Wat een prachtig beeld schets je Erdinç. Het geeft de surrealistische wereld met onzekerheid en verwarring, treffend weer. Laten we er met elkaar alles aan doen om zoveel mogelijk mensen gezond te houden..afstand houden en rustig wachten op betere tijden.
Hou je goed!
Carlijn Moed
03
April
2020
Leuk artikel, Erdinç!
Ook voor jou: houd je taai. Het komt goed!