Eindhoven,
16
juli
2020
|
10:06
Europe/Amsterdam

Livia joeg dromen na en bleef in Zuid-Korea tijdens corona

Fontys Sporthogeschool-studente Livia Peltrera (21) uit Hulsberg deed in coronatijd haar buitenlandminor in Zuid-Korea. Een heftige ervaring rijker is de Limburgse sinds 4 juli terug in Nederland, mét minor op zak. “Het is niet altijd makkelijk geweest. Ik denk dat ik daar corona heb gehad.” Een verhaal over dromen najagen, ondanks tegenslagen.

Ze wilde het al een aantal jaar, een paar maanden studeren in het buitenland. Toen het eenmaal 23 februari 2020 was, stapte ze dan ook vol dromen, plannen en wensen op het vliegtuig naar Seoul. Samen met haar vriend een paar maanden een bijzondere ervaring opdoen in Azië. Was het studentenleven niet geweldig?

Maar ja, er was wel één probleempje: inmiddels had het coronavirus er toegeslagen en in Nederland was er niks aan de hand. Livia ging toch. “Ik was juist blij dat ik in het vliegtuig zat. Ik wilde al jaren een minor in het buitenland doen. Ik had me er heel erg op ingesteld”, zegt ze. “Als corona daar is, kon het net zo goed ook in Nederland komen.”

Bovendien was er nog een andere belangrijke reden om wél te gaan. “Ik dacht: als ik eenmaal in Korea ben, wordt het veel gemakkelijker om ook het vliegtuig naar Japan te nemen.”

Olympische Spelen
Op 14 juli zou ze doorvliegen naar Tokyo. Daar zou ze tijdens de Olympische Spelen als vrijwilligster in het Ariake Gymnastics Center de evenementen aldaar ondersteunen, een droom van haar. Die was drie jaar geleden in de plaats gekomen van een andere droom: deelnemen aan de Spelen. Want tot haar achttiende was Livia één van Nederlands toptalenten in het turnen.

“Topsport en studie gingen niet samen. Daarom ben ik met mijn vorige studie, Diergeneeskunde in Utrecht, gestopt, en daarna ook met topsport. De droom om naar de Olympische Spelen te gaan was er nog steeds en toen hoorde ik dat je er als vrijwilliger kon werken.”

Ze meldde zich aan en werd geselecteerd. Helaas bleek het coronavirus ook onverbiddelijk voor de Spelen. “Natuurlijk was ik teleurgesteld toen ik te horen kreeg dat de Spelen werden uitgesteld. Maar ik heb inmiddels bericht gekregen dat ik er volgend jaar gewoon dezelfde rol heb. Ik hoop dat het dan doorgaat, want ik verheug me er heel erg op.”

Ervaringen
Livia vertelt haar verhaal in alle rust, weloverwogen. Ze vertelt over haar tijd in Seoul, over dat ze er veel heeft geleerd. Niet alleen dankzij haar vakken Culture en Global Leadership, maar ook dankzij de ervaringen van het leven in een Aziatisch land en de bijbehorende cultuur. “Waarom gedragen mensen zich op de manier waarop ze zich gedragen en wat zit daarachter? Ik vond het leuk om die verschillen met je eigen cultuur te zien.”

Op dezelfde rustige manier, bijna alsof ze simpelweg feiten oplepelt, vertelt ze daarna over de periode dat het in Seoul niet zo goed met haar ging. In maart is ze twee weken heel erg ziek geweest. “Omdat veel mensen in Zuid-Korea slecht Engels spreken, heb ik met mijn huisarts in Nederland overlegd. Hij heeft me geadviseerd twee weken thuis in quarantaine te blijven. Ik ben niet getest, maar ik denk wel dat ik corona heb gehad. Het was heftiger dan een gewone griep in Nederland.”

Bang geweest
Ze is bang geweest, erkent Livia. “Ik vond het wel moeilijk dat ik me zo slecht voelde terwijl naar huis gaan geen optie was. Dat je denkt: waarschijnlijk is het corona en ik zit hier. Maar ik voelde me niet zo slecht dat ik dacht: ik moet naar het ziekenhuis. Het is gelukkig goed gekomen.” Een paar weken later sloeg het noodlot toe, thuis in Nederland, zowat 9.000 kilometer van Seoul. “Mijn oma overleed aan corona. En ik kon niet terug naar huis. Dat was wel moeilijk.”

Het was een keiharde confrontatie met de gevolgen van haar keuze. “Toen Fontys een bericht stuurde met het dringende verzoek om naar huis te komen, heb ik wel even getwijfeld. Gaan we de repatriëringsvlucht nemen of niet? En als we die niet nemen, kunnen we dan wel naar huis op het moment dat we echt naar huis willen? Wat als we zelf ziek worden? Wat als er in Nederland iets met familie gebeurt? Maar toen het door corona slecht ging in Nederland, was het in Zuid-Korea alweer beter. Ik was toch wel blij dat ik daar zat.”

Terug in Nederland - mét minor, die ze ‘gewoon’ in Seoul heeft afgerond - moet Livia straks een nieuw vliegticket naar Tokyo kopen en daar verblijf vinden. De organisatie vergoedt vrijwel niks voor haar vrijwilligers. “Het moet wel gaan lukken, ik wil het heel graag. Ik ben op zoek naar sponsors. Ik heb er al één, Vekoma in Vlodrop. Zo hoop ik mijn droom te kunnen laten uitkomen.” [Erwin Blatter]

Livia hield tijdens haar verblijf een blog bij.

Reacties 1 - 1 (1)
Bedankt voor uw bericht.
Irene Wijffels
16
July
2020
Mooi stuk Livia. Wat n ervaring!