Leren in de echte wereld
Mijn gewaardeerde collega Eric Slaats, ex-onderwijsvernieuwer van het jaar, vertelt al 15 jaar lang overal zijn verhaal. Meer dan 100 keer per jaar.
Het is een mooi verhaal, dat niet in 250 woorden samengevat kan worden, maar laat ik wat hoogtepunten delen. Waarom besteden we zoveel aandacht aan dingen waar studenten niet goed in zijn, vraagt Eric zich bijvoorbeeld af. Waarom richten we ons niet op waar studenten goed in zijn? Dan worden hun zwakheden automatisch ook beter.
Ook pleit Eric voor het afschaffen van alle drempels die leren in de weg zitten. Geen toetsen. Geen roosters. Geen lessen. En als het aan Eric ligt ook geen semesters en diploma’s meer.
In tegenstelling tot uw favoriete columnist is Eric veel geblaat én veel wol. Elke dag leren honderden ICT-studenten op de manier zoals Eric voor ogen heeft. Met indrukwekkende resultaten.
Er is nog iets wat Eric altijd vertelt. Namelijk dat je het meeste leert in een betekenisvolle omgeving. De échte wereld. Echte opdrachten van echte stakeholders. Een 16-jarige jongen leert sneller Frans op een strand vol Franse meisjes dan op school. Daarom moeten volgens Eric klaslokalen ook verdwijnen, want die hebben niets met de échte wereld te maken.
Maar klopt dat wel?
Immers, in een klaslokaal verrichten mensen op ongemakkelijke stoelen zinloos werk, waarvan ze vaak weten dat het zinloos is, voor iemand op een duurdere stoel, een docent, die ze eigenlijk een lul vinden.
Als dat niet lijkt op de échte wereld, op een leven als kantoorslaaf, wat dan wel?
Rens van der Vorst is technofilosoof, werkt bij Fontys Hogescholen ICT en Engineering en is auteur van 'Waarom je altijd wilt winnen van je navigatieysteem'. Lees hier de eerdere columns die hij voor Bron schreef.