Junior zonder ervaring

De meest frustrerende periode in mijn leven was toen ik net afgestudeerd was en op zoek ging naar een baan. Dat heeft denk ik bijna twee jaar geduurd. Oh, nee, niet omdat ik niet solliciteerde hoor. Want er gingen gemiddeld twaalf brieven per week de deur uit. En daaruit kwamen ongeveer net zoveel gesprekken voort.

Het enige probleem om aan een baan te komen was dat werkgevers iemand zochten van 25 die ongeveer 14 jaar ervaring had. Liefst méér. Bij iedere junior-functie waarop ik solliciteerde en tot de finale kwam - nog maar één of twee kandidaten over, je moet wat om het spannender te maken hè - werd ik overtroefd door iemand die al een jaar of 8 ervaring had.

En dan had ik ook nog eens wél ervaring. Niet alleen op werkgebied, maar ik had ook twee toffe stages gedaan. Waarvan ik onwijs veel geleerd heb en mezelf heb leren kennen. Zo weet ik sinds stage één dat ik geen ochtendmens ben en ook absoluut nooit zal worden. Maar dat ik daar gewoon overheen moet stappen. En zo weet ik van stage twee, toen ik zes maanden in Amsterdam woonde, dat ik niet per se ooit in de Randstad wil wonen.

Ik kon als beginnend journalist altijd terugvallen op mijn stages, laten zien wat ik daar geleerd had, magazines en kranten erbij pakken waaraan ik had gewerkt. Wat gaan de juniors doen die over twee, drie, vier jaar afstuderen en die nu door corona geen gewone stage kunnen lopen? Hoe gaan zij erachter komen wat voor 'werknemer' ze zijn en – als ze gaan solliciteren – dat laten zien?

Jacky Eickes is afgestudeerd aan Fontys Hogeschool voor Journalistiek. Zij is redacteur van Bron en schrijft daarnaast ook elders al dan niet digitale kolommen vol.