Jong en wereldvreemd, maar wél naar Amerika
Als jong bloempje naar de andere kant van de wereld vliegen om deel te nemen aan een wereldkampioenschap met robots. Vier (toekomstige) Fontysstudenten doen het deze week samen met Team Rembrandts.
Roboticateam Rembrandts is deze week in Houston voor de FIRST robotic competitions. Vandaag is de beslissende kwalificatie; morgen wordt duidelijk of het team dit weekend in de finale van het WK staat.
Schoolopdracht
Niet minder dan 75 leden telt het team, waarvan ruim een derde van Fontys afkomstig is. Jongste van het stel is de zestienjarige Corné. Hij zit in het vijfde jaar van het Heerbeeck College en begint volgend schooljaar aan de Fontysstudie Mechatronica. Corné is via een schoolopdracht bij Rembrandts terechtgekomen.
“Er zijn hier geen buitenstaanders. Zelf vind ik het soms lastig om me in nieuwe groepen te mengen, maar daar had ik hier geen last van. Iedereen is gelijk en heeft dezelfde interesses. Ik heb op sociaal gebied al veel geleerd."
Afgelopen maandag stapte Corné voor de tweede keer in zijn leven in het vliegtuig. De eerste keer was voor een regionale wedstrijd van Team Rembrandts, dit keer voor het WK. “Ik merk weinig cultuurverschil”, zegt hij. “Ze spreken een andere taal en je hebt hier overal de auto voor nodig, maar dat is het dan ook.”
Zonder ouders
Teamgenootje Gijs komt ook van het Heerbeeck College. Hij is nu zeventien jaar oud en zit in zijn eerste jaar van de studie Mechatronica bij Fontys. “Dit is de tweede reis die ik samen met Rembrandts maak”, vertelt hij enthousiast.
De eerste was een paar maanden geleden naar het zuiden van Florida. "Toen kreeg ik corona en heb ik de helft van de tijd in quarantaine gezeten. Ik zie deze reis als een compensatie. Het is mijn eerste WK. Het gaat stressvol zijn met korte nachten en lange dagen, maar dat is het waard.”
Zonder ouders is Gijs – los van de vorige reis naar Amerika – nog nooit weggeweest. “Maar het bevalt prima. Minder stress.” En dan lachend: “Geen moeder die constant aan me vraagt of ik niks vergeten ben.”
In films
Door naar Anne, achttien jaar oud en net als Gijs een eerstejaars Mechatronica-student. Texas vindt ze ‘wel leuk’. “Ik had verwacht dat Houston meer zoals in de films zou zijn. Droger, meer zand. Maar eigenlijk is de omgeving heel groen.”
Als haar wordt gevraagd wat ze van de cultuurverschillen vindt, heeft ze het vooral over het verkeer. “Er wordt hier heel veel getoeterd. En mensen halen zowel rechts als links in. Het is heel chaotisch op de weg."
Op het WK is Anne vooral in de ‘pit’ te vinden. Daar is de robot van Rembrandts als er geen wedstrijden worden gespeeld. “Als er iets kapotgaat, zorg ik voor de reparatie. Of ik dat spannend vind? Totaal niet. Ik heb alle vertrouwen in dit toernooi.”
Veilig gevoel
Tot slot is er nog Maxime. De achttienjarige zit nu vier jaar bij Rembrandts en is voor de tweede keer met het team mee naar Amerika. “Ik was vijftien toen ik voor de eerste keer meeging. Mijn ouders vonden dat toen spannender dan ikzelf.”
Dat komt onder meer omdat ze zich zo veilig voelt in de groep. Dat ze een van de weinige vrouwen is binnen de groep maakt voor haar geen verschil. “Op mijn opleiding zit ik ook voornamelijk tussen de mannen. Ook al zijn er binnen Rembrandts niet veel dezelfde types als ik, meisjesmeisjes, je vindt je draai wel.” [Karen Luiken]