Hoe een goed idee beschermd kan worden

Wat als een goed ondernemersidee niet alleen marktpotentie heeft, maar zelfs echt innovatief is? Dan komt dat idee misschien wel in aanmerking voor een patent. Twee studentondernemers van Fontys Hogescholen weten wat daar vervolgens allemaal bij komt kijken.

Tijdens zijn opleiding Ondernemerschap & Retail management kwam Harris van Eijk samen met medestudenten Jari van den Broek, Niels Fickinger en Willem Moeskops op het idee voor STRAPD; sokken die niet afzakken dankzij een elastische band.

“Normaal zijn sokken gemaakt met elastaan, maar dat lubbert na verloop van tijd altijd uit. Dus toen bedachten wij om er zo’n zelfde band in te verwerken als in ondergoed. Dat is een weefsel in plaats van een breisel, waardoor de stof veel dichter op elkaar zit.”

Van de kaart geveegd
Bijna té simpel om waar te zijn, beaamt Harris. “Maar het bleek toch echt een nieuw idee te zijn.” Dat werd bevestigd toen ze vorig jaar werden uitverkozen tot Student Company van het jaar en daarmee de eerste stap in het hele proces van een patentaanvraag wonnen.

“Toen bleek dat ons idee dus best bijzonder was, wilden we het ook goed vastleggen, zodat we niet door grotere bedrijven van de kaart geveegd kunnen worden.”

Maar dat kost niet alleen veel tijd, maar vooral ook veel geld. Harris: “Het is een ingewikkeld proces. Eerst moest beoordeeld worden of ons idee inderdaad in aanmerking komt voor een patent. Dat duurde een paar maanden. Die eerste stap kregen we dus cadeau omdat we die wedstrijd hadden gewonnen.”

Smak geld
Vervolgens hebben ze met behulp van iemand van AOMB, een organisatie gespecialiseerd in intellectueel eigendom, hun patentaanvraag nog verbeterd. “Dat kostte zo’n 2000 euro. De uiteindelijke nieuwe aanvraag bedroeg nog eens 8000 euro.”

Daarmee is STRAPD nu in afwachting van een modelaanvraag voor de Benelux. Willen ze internationaler opereren, dan vergt dat ‘de echte smak geld’, aldus Harris, al spreekt hij liever van ‘een investering’.

“Afhankelijk van hoeveel en welke landen ben je dan tussen de 17.000 en 50.000 euro kwijt. Voor ons op zich wel interessant om te overwegen, want overal dragen ze sokken. Maar voorlopig stellen we die keuze nog even uit, focussen we op de Nederlandse markt en zoeken we ondertussen naar investeerders.”

Stijlvolle veiligheidsschoen
Student Technische Bedrijfskunde Sanne Meijer gooit de bescherming van haar vernieuwende product over een iets andere boeg. Haar idee voor een modieuze veiligheidsschoen bedoeld voor vrouwen, bleek niet in aanmerking te komen voor een patent omdat niet de productie ervan, maar juist de vormgeving onderscheidend is.

“Er bestaan al veiligheidsschoenen voor mannen en ik maak gebruik van dezelfde techniek. Dus dat is niet vernieuwend genoeg.”

Desalniettemin ziet Sanne genoeg reden om wel andere aspecten van haar onderneming vast te leggen. “Ik focus nu op merkbescherming, logo- en beeldmerkbescherming. Zodat ik mijn product straks zo sterk mogelijk kan presenteren en daarmee echt een autoriteit wordt voor modieuze vrouwelijke veiligheidskleding”, legt ze uit.

Nog maar het begin
Want haar aanvankelijke idee voor een schoen is wat haar betreft nog maar het begin. “Op termijn wil ik ook handschoenen, helmen, brillen en nog veel meer veiligheidsproducten voor vrouwen ontwerpen.”

Inspiratie kreeg de vierdejaarsstudent Technische Bedrijfskunde tijdens haar stage bij een bedrijf waar zowel gewerkt wordt op een productievloer als een ‘gewoon’ kantoor.

“Daardoor moesten vrouwelijke medewerkers continu wisselen van schoenen, omdat ze er op kantoor graag representatief uitzien en op de productievloer verplicht gecertificeerde veiligheidsschoenen moeten dragen. En in die laatste categorie bestaan alleen mannelijke varianten. Niet heel stijlvol.”

Strenge eisen
Om precies te zijn, gaat het om de zogeheten S3-veiligheidsschoenen, die gedragen worden in de zware industrie en daarom aan strenge eisen moeten voldoen: “Zoals stalen neuzen, een ondoordringbare en elektriciteit werende zool en waterafstotend buitenmateriaal”, aldus Sanne.

“Dat combineer ik met een vrouwelijke, elegantere pasvorm. Volgens mijn research zijn er ruim 35.000 vrouwen in Nederland met functies waarbij ze werkzaam zijn op de productievloer en kantoor. De groep vrouwen die S3-veiligheidsschoenen draagt, is zelfs nog groter, dus ik weet zeker dat er markt is voor mijn variant daarvan.”

Grootste kostenpost
Die overtuiging wordt onderstreept door de subsidie van 25.000 euro die ze onlangs kreeg. Een flink bedrag, maar ook broodnodig. “Mijn grootste kostenpost is de certificering van de schoen, die bedraagt 14.000 euro voor één model.”

“Daarnaast heb ik een bedrijf ingeschakeld dat me helpt met de registratie van alle bescherming die ik wil vastleggen. Die registratie zelf kost 719 euro per symbool en ik heb er drie (merk, logo en beeldmerk, red.). Da’s overigens alleen voor de Benelux, wil ik het voor alle EU-landen vastleggen, dan kost bijvoorbeeld alleen al de merkbescherming 1500 euro.”

Het bedrijf dat Sanne hierbij helpt, rekent dan nog 7 procent van het totaalbedrag, dat dus afhankelijk is van de keuzes die ze maakt. “Maar dat subsidiebedrag krijg ik in ieder geval wel op”, grapt ze.Ondertussen is ze nog druk bezig met het ontwerp van de schoen, die hopelijk eind dit jaar de markt op kan. “Met de juiste uitstraling, beleving, imago én uiteraard kwaliteit.” [Anke Langelaan]