Eindhoven,
04
juli
2019
|
09:21
Europe/Amsterdam

Het diploma-moment

Een van de grootste hoogtepunten voor een docent is de diploma-uitreiking. Er zijn er gelukkig meer, anders werd het wel een saaie boel. De ‘Eureka!’- of ‘Aha!’-reactie bij een student bijvoorbeeld, na een uitleg. Of als een bedrijf langskomt met een opdracht of gastcollege en zo voor studenten duidelijk wordt wat ze met hun studie kunnen.

Maar het moment dat een student na jarenlang zwoegen dat begeerde papiertje in handen krijgt, dat is onvergetelijk. Een moment waarbij je als student afscheid neemt van je school, je leraren en medestudenten. Vaak ook nog met familie en vrienden erbij.

Na de diploma-uitreiking maak je dan nog een praatje met de familie. En niets is mooier dan op zo’n moment tegen de ouders te kunnen zeggen: 'U mag trots zijn op uw zoon/dochter. Een voorbeeldige student!'
Soms wil je zeggen: 'Wat ben ik blij dat uw zoon/dochter is afgestudeerd, dat hadden we helemaal niet verwacht' … maar dat zeg je natuurlijk niet.

Al denk je dat als docent soms wel. Vaak bij studenten die ‘rustig’ hun studie doen, eigenlijk pas na enkele jaren echt aan de slag gaan – het type waarvan collega’s tijdens de koffiepauze aangeven 'met hem/ haar wordt het niets … Als zo’n student dan toch een diploma ontvangt, dan weet je dat je als docent geen vooroordelen moet hebben en iedereen dezelfde kans moet bieden.

Momenten van verwondering heb je als docent ook. Voor de student die ooit een klunzige presentatie aan elkaar stotterde maar nu is veranderd in een TEDx Talk-achtige spreker. Voor de student die na de stage als professional terugkomt en de docent haarfijn uitlegt hoe het wél moet. Voor de student die door ziekte of een situatie thuis vertraging(en) oploopt en het toch voor elkaar krijgt om school af te maken.
Dan hoop je en weet je dat er weer een rolmodel is opgestaan voor de vele anderen die hun hoofd laten zakken bij een tegenslag. Die meteen de handdoek in de ring gooien, die meteen denken aan stoppen in plaats van door te gaan, hun best te doen.

Niet met alle studenten heb je een klik en er zijn er genoeg die hun diploma ontvangen en nooit meer iets van zich laten horen. Tegenwoordig kun je ze dan nog een beetje volgen via LinkedIn (mits ze je ‘vrienden’-verzoek hebben geaccepteerd). Maar er zijn ook studenten die nog steeds terugkomen om een gastcollege te komen verzorgen. Of gewoon tijdens een open dag binnenwandelen omdat ze benieuwd zijn hoe het met de docenten gaat.

Ook zijn er studenten (ofwel alumni) die het blijkbaar zo leuk vonden op onze school dat ze terugkeren als docent. Ik ben er zelf ook een. Afgestudeerd in 2001 en als docent begonnen in 2010. Ik ben niet de enige: in mijn directe collega kring kan ik er al tien opnoemen die alumni zijn van ons eigen instituut.

Ik wens alle geslaagden een heerlijke vakantie toe en een mooi carrière-pad. En voor de studenten die daar nog niet zijn: geef niet op, je komt er wel!

Erdinç Saçan geeft les aan Fontys Hogeschool ICT, is coördinator van de minor Digital Marketing en dolenthousiast over hackathons. 

Reacties 1 - 6 (6)
Bedankt voor uw bericht.
Erol Altin
04
July
2019
Prachtig!

Een docent/leraar blijft altijd een student/leerling!
Wanneer hij/zij dat vergeet stopt zijn leerproces!
EA
Carlijn Moed
04
July
2019
Leuk stuk, Erdinç!
Tugay
04
July
2019
En als het even niet meezit hebben we docent Erdinc die ons kan motiveren om door te zetten en tot het einde te gaan!
Tom van der Hoff
04
July
2019
Leuk om bij stil te staan.
Paul Janssen
04
July
2019
Leuk bericht. Zie veel raakvlakken met het pad dat ik bewandeld heb.
Sibel Polat
04
July
2019
Leuk geschreven Erdinc!