Eindhoven,
28
januari
2019
|
09:34
Europe/Amsterdam

Geen woorden maar beelden

Zo’n tien jaar geleden zag ik een bluffend hoofd op televisie (televisie, ook al zo’n ding), dat toebehoorde aan het lichaam van een CEO van Apple. Het hoofd riep: “Boeken bestaan over vijftig jaar niet meer, er bestaan alleen nog maar beelden”. Ik moest daar om lachen maar ik voelde ook wat ongemak. Deze man was een CEO en ik was, ik was, nou ja, ik was dat niet.

We zijn nu tien jaar verder en veel woorden doen er al niet meer toe. De interpretatie die we aan woorden geven is uit de hand aan het lopen. Fakenews is daar een voorbeeld van. Maar vanmorgen bij het ontbijt merkte ik nog het meeste. Mijn twaalfjarige dochter vertelde dat ze online een horloge had gekocht en ze liet een foto zien van het klokkie. “Handig”, zei ik, “maar hoe laat is het eigenlijk op dat horloge?” en wees naar de foto. “O, dat weet ik niet, dat voel ik wel aan.” En weg was ze, naar school. Schakelklas Havo/VWO maar ze kan geen klok lezen.

Wie moest zich nou schamen? Ik? Nee, het is gewoon de realiteit. Ze leest wel, maar woorden en cijfers worden vervangen door beelden die minstens zo veel zeggingskracht hebben. Tijd wordt daarmee een gevoel, een energie, in plaats van een cijfermatig fenomeen. Het woord ‘bloem’ wordt vervangen door het beeld.
We gaan naar een samenleving met louter beelden, emoticons, filmpjes, emoji’s, beeldverhalen en strips. Is dat verschrikkelijk? Ik weet het niet. Ik heb er geen woorden voor en krijg er nog geen beelden bij.

Luc de Graaf speelt in het theater, schrijft verhalen en maakt korte filmpjes.

Reacties (0)
Bedankt voor uw bericht.