Een leven lang leren

Ik heb mijn BKO-certificaat gehaald. Mijn Basis Kwalificatie Onderwijs. Maar feliciteer me er vooral niet mee. Ik heb niet alle lessen gevolgd (saai) en het lesboek niet gelezen (saai). Ik was alleen aan het zenden tijdens mijn les (dat was verrassend genoeg géén compliment). En mijn eindassessment was gelukkig online, zodat ik stiekem op Wikipedia op kon zoeken wat in godsnaam sociaal constructivisme was.

Het is pas mijn tweede certificaat sinds ik 25 jaar geleden de universiteit afrondde. Het andere was voor een tweedaagse cursus Windows NT voor beginners, waarbij ik na één dag afhaakte, maar toch een certificaat kreeg met daarop: ‘deelgenomen aan’. Het heeft jaren achter mijn bureau gehangen om bezoekende verkopers van Cisco, Dell, HP en Microsoft te intimideren met mijn ontluikende Windows NT kennis.

Twee certificaten in 25 jaar. Het is niet veel, maar het betekent natuurlijk niet dat ik al die tijd niks geleerd heb. Juist niet. Ik heb IT-projecten leren draaien. Mensen leren aansturen en dat ook weer afgeleerd. Geleerd de rol van technofilosoof te spelen. Geleerd dat je geen lauwe Jägermeister moet drinken als afzakkertje. Geleerd dat dingen later toch vaak anders in elkaar blijken te steken en dat problemen zich meestal vanzelf oplossen. En nog veel meer.

Ik heb er alleen geen certificaten voor gekregen. Staart u zich dus niet blind op badges, getuigschriften, certificaten en diploma’s. Die zeggen ook niet alles. Een leven lang leren is iets heel anders dan een leven lang certificeren.

En daar mag u mij best mee feliciteren.

Rens van der Vorst is technofilosoof, werkt bij Fontys hogescholen ICT en Engineering en is auteur van diverse boeken, waaronder het onlangs verschenen Digitale Gremlins. Lees hier de eerdere columns die hij voor Bron schreef.