Een flinterdun lijntje dat wel eens knapt
Ik vind de flinterdunne lijn tussen racisme en ‘een grapje’ eng. Ik denk namelijk dat deze lijn al geknapt is en dat niemand altijd weet wat kwetsend is en waar wél om gelachen mag worden. Vooral voor iemand zoals ik. Ik maak namelijk grappen over alles en iedereen. En vooral over mezelf.
Ik lach het hardst om grapjes zoals ‘witte mensen zijn stijf en kunnen niet dansen’ en ‘ze maken Tikkies voor 0,13 cent’. Nou begrijp ik wel dat deze vooroordelen niet mega confronterend en niet beladen zijn met een heftige, verschrikkelijke historie, maar ik denk dat mijn grapjes over andere culturen van hetzelfde kaliber zijn.
Zo noemde ik laatst in mijn column iets bat-shit crazy, refererend aan de coronacrisis en de vleermuis die gegeten werd in Wuhan. En dacht meteen: ‘oh dit kan écht niet’. Maar waarom kan dit echt niet? Het is in mijn ogen niet kwetsend en het is algemeen bekend dat op sommige Aziatische markten spinnen, kevers en andere dieren gegeten worden die we in Europa liever in het bos laten rondlopen. En wie weet wordt er in Azië ook gelachen om de koeien en varkens die wij eten. Dat kwetst mij bijvoorbeeld totaal niet.
Er is nu een Instagram-account dat racisme tegenover Aziaten blootlegt: @broodjekaasmetsambal. Een account dat goed laat zien hoeveel racisme er nog is. Hier werden vijf studenten van de Erasmus Universiteit exposed, aan een eettafel met een Aziatische vrouw die ze ‘Ling Ling’ noemen. Met daarbij de vraag aan de Universiteit: wat gaan jullie hiertegen doen?
Maar dat vind ik een lastige. Want wat kan een instelling doen? Het Rotterdamse voorval is natuurlijk geen grap, eerder kwetsend en beledigend. Maar er gaan ook grapjes langskomen die niet zo kwetsend zijn. Waar trek je de grens? Moet Fontys tegen mij zeggen: ‘als er minder dan tien mensen om lachen, is het een kwetsende grap en moet je excuses maken’? Dan heeft mij column geen bestaansrecht meer, want daar lach alleen ik om.
Jacky Eickes is journalist, afgestudeerd aan Fontys Hogeschool voor Journalistiek. Zij is redacteur van Bron en schrijft daarnaast ook elders al dan niet digitale kolommen vol.
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/f6/Scourged_back_by_McPherson_%26_Oliver%2C_1863%2C_retouched.jpg/1200px-Scourged_back_by_McPherson_%26_Oliver%2C_1863%2C_retouched.jpg
Het gaat om macht.
Lachen om mensen die in een machtspositie zitten, of in elk geval in een comfortabelere positie, daar heeft niemand iets op tegen.
Lachen om mensen die het moeilijker hebben dan jij, kan al snel voelen als uitlachen.
Heb je meegekregen hoe leeg de Chinese restaurants waren in maar? Hoe mensen met Aziatisch uiterlijk gemeden, angstig aangekeken en zelfs uitgescholden werden?
Dat maakt de situatie dus gevoeliger...
Het is inderdaad moeilijk en onwennig, maar dat is niet anders.
Mocht je meer willen weten:
https://www.withuiswerk.nl/
Het lijkt me een beetje onevenredig om te klagen dat er een podium wordt gegeven aan deze of gene gedachte die niet objectief zou zijn, als we nog vijf keer moeten doorklikken voordat we bij die gedachte zijn. Je kan ook even ingaan op wat Saskia zelf zegt, of zelfs maar alleen naar wat daar wel redelijk aan is.
Ik voel me ook niet comfortabel met wat voor soort believers beweging ook, maar ik ben het wel met Saskia eens. Humor is om te lachen als je de aanval inzet op mensen of ideeën die macht en hoogmoed vertegenwoordigen, en zo kan het ook grappig zijn om jezelf belachelijk te maken. Maar het is vaak minder leuk om te lachen om mensen die verder zelf weerloos zijn.
Die strijdbaarheid lijk ik nu ook te ontwaren bij Nantawan Kwanjai, die haar argumenten kracht probeert bij te zetten, door een link neer te zetten van een foto van een gegeselde zwarte man, om aan te tonen dat racisme "dodelijk" ernstig kan zijn en dat daarom geen plaats is voor grappen. Het nadeel van zo een manier van redeneren, is dat ik net zo goed een foto kan plaatsen van een mishandelde vrouw, om aan te tonen, dat grappen over vrouwen echt niet meer kunnen. Mijn Vlaamse collega zou net zo goed een foto kunnen laten zien van een Belg met een blauw oog, om te demonstreren dat Belgenmoppen toch echt uit de tijd zijn.
Ik heb het idee dat de discussie die Jacky Eickes aanzwengelde juist ging over wanneer het nog wel kan en wanneer het niet meer kan. Als ik zo de (eerste) antwoorden lees, kunnen grappen over bepaalde bevolkingsgroepen nooit meer, en in geen geval. De BBC koos er in eerste instantie ook voor om daarom een bepaalde aflevering van Fawlty Towers te schrappen van hun streamingdienst. Als ik dat zou volgen, dan zou ik ook mijn volledige boxset van Monty Python (waar toch wel wat stereotiepe vertolkingen van bepaalde leden van bepaalde bevolkingsgroepen in voorkomen) direct bij het grofvuil moeten zetten. John Cleese [jonge lezers: dit is een komiek, niet een wetenschapper] geeft op de vraag/opmerking "The people who historically have had more power in a society don’t get to decide what’s offensive to those who historically have had less power." ook het antwoord: "Eighty percent of people out there on the sidewalk will tell you they are oppressed by the system. All I’m saying is that all these definitions and rules are not cut-and-dried." We blijven het probleem houden, dat altijd wel iemand aanstoot kan nemen aan een grap en dat die persoon op een of andere manier zich onderdrukt kan voelen. Zo zal de gemiddelde PVV- of FvD-stemmer zich tegenwoordig ook wel beschouwen als een, door het systeem van Haagse regenten, onderdrukte blanke man of vrouw. Als ik een grap zou maken over mijzelf als blanke heteroseksuele man (overigens geen PVV- of FvD-stemmer), dan zou ik (in)direct ook de op de "blanke trots" trappen van de volgers van deze partijen. Zelfspot verwordt dan ook tot een "no-go". Ik ben geen expert op dit gebied, maar ik wil waken voor te makkelijke uitspraken die met een te grote stelligheid worden geponeerd.
Racism is a "dead" serious issue (yes, many have died because of racism, and many more will). Jokes have no place in such a discourse.