Een digitale nicotinepleister
In 1939 geloofde de NY Times niet in het concept TV. Immers, waar haalde je de tijd vandaan om naar een scherm te staren? Tegenwoordig kijken vele mensen elke dag urenlang naar meerdere schermen tegelijk. TV én smartphone, bijvoorbeeld. Doubledipping, noemen wij dat bij ons thuis. En het is streng verboden.
De NY Times had natuurlijk wel een punt: je kunt niet tegelijk naar een scherm kijken en fietsen, autorijden of een gesprek voeren. Alhoewel veel mensen dat wel proberen.
Het verklaart misschien de populariteit van podcasts. Die hebben één groot voordeel: je kunt ernaar luisteren terwijl je iets anders doet. Misschien zijn er daarom zoveel, ook bij Fontys. Er zijn zelfs podcastnaamgenerators. En een Val-Allemaal-Maar-Kapodcast.
Maar, vraag ik me wel eens af, zou het niet beter zijn om tijdens het wandelen, fietsen of koken, even géén informatie tot je te nemen? Gewoon even laten rusten, die overkokende hersentjes. Dat is moeilijk, dat besef ik.
Daarom overweeg ik een podcast te maken die helemaal nergens over gaat. Diepgravende onderzoeksjournalistiek naar zaken die het onderzoeken niet waard zijn.
Zoals: waarom kun je bij bijna elke bowlingbaan in Nederland ook steengrillen? Was er misschien ooit een vertegenwoordiger, die niet alleen handdroogblazende bowlingmachines maar ook afzuigsystemen verkocht en als omzetverhogende meesterzet steengrillen introduceerde?
Ik zou zoeken en zoeken en niets vinden en mensen zouden ernaar luisteren, en helemaal niets leren, en zo langzaam klaargestoomd worden voor het grote niets. Een podcast als digitale nicotinepleister.
Wat denkt u? Zou u ernaar luisteren?
Rens van der Vorst is technofilosoof, was hoofd IT Innovatie bij Fontys en auteur van 'Waarom je altijd wilt winnen van je navigatieysteem'. Lees hier de eerdere columns die hij voor Bron schreef.
Ook mooi: John Cage, 4'33''
En voor de volgende podcast het volgende onderwerp: "Als het grootste deel van de atmosfeer uit stikstof bestaat, waarom blijven we dan maar ademhalen?"
En dan dit wat van mij mag stoppen: doorwerken tijdens de lunch met een boterham boven je toetsenbord - ik hoor ze ons in Frankrijk nog uitlachen. Lekker fris dat toetsenbord voor de volgende flex-werker die op dat plekje komt zitten.
Zomaar een gedachte die in me op kwam. Wie gaat er mee wandelen als het weer kan in de tuinen van de campus en daarbuiten?