COLUMN, Rens van der Vorst,
18
februari
2022
|
09:14
Europe/Amsterdam

Design thinking

RensopnieuwDesign Thinking is populair. Iedereen, zo wordt beweerd, kan er elk probleem mee oplossen. Er zijn vijf fases: empathie hebben, definiëren, ideeën genereren, prototypes maken en testen. Je kunt meteen beginnen, als je maar voldoende Post-its hebt.

Zonder geeltjes, geen Design Thinking.

Er is ook kritiek. Design Thinking zou leiden tot een onrealistisch idee van wat ontwerpen is en hoeveel werk het kost om écht positieve verandering te realiseren. Design Thinking is lippenstift smeren op een varken. Het is ontwerpen voor mensen die geen ontwerper zijn, net zoals agile flexibel werken is voor mensen die niet flexibel zijn. Design Thinking is een product. Een handelsartikel.

Design Thinking, zo stellen de critici, leidt nooit tot echte innovatie, zoals bijvoorbeeld de snackvork: een plastic vorkje met een snijrandje. Prachtig product, vooral omdat het niet werkt. Immers, vlees snijden, kan alleen als je het tegelijkertijd vastprikt met je vork. Dat gaat dus niet. Natuurlijk, je kunt je frikandel ermee decouperen, maar dat gaat ook prima zonder snijrandje. En, de kans is groot dat je je mondhoeken openhaalt aan het kartelrandje.

Design Thinking had nooit geleid tot de snackvork.

Een snackvork is tegenovergestelde synergie. Eén plus één is een half. Er bestaan geen exemplaren voor linkshandigen. Waarom linkshandigen frustreren met een product dat niet eens werkt voor rechtshandigen? En toch worden er jaarlijks miljarden gemaakt. Miljarden! In Gemert alleen maken ze er al 140 miljoen.

Snackvorken bewijzen dat een product helemaal niet hoeft te werken om succesvol te zijn.

Net als Design Thinking, inderdaad.


Rens van der Vorst is technofilosoof, werkt bij Fontys Hogescholen ICT en Engineering en is auteur van 'Waarom je altijd wilt winnen van je navigatieysteem'. Lees hier de eerdere columns die hij voor Bron schreef. 

Reacties (0)
Bedankt voor uw bericht.