Denvis: van punkzanger naar verpleegkundige

Aan tien woeste jaren als zanger van de internationaal bekende punkrockband The Spades houdt Denvis een alcohol- en drugsprobleem over. Na een verblijf in een afkickkliniek én een tussenstop bij Fontys Verpleegkunde, werkt hij nu in de verslavingszorg, vooral met jongeren: “Eén straatje verder en ik had een junkiebestaan geleid.”

Denvis ‒ pseudoniem van Dennis Grotenhuis (47) ‒ doet zijn verhaal aan de keukentafel van zijn Eindhovense atelierwoning. Zonder schroom, en met een bewonderenswaardig zelfinzicht. Over een gebrek aan nestwarmte, een Eindhovens bandje en drank en drugs als uitvlucht. Over een Fontys-studie waarin ineens veel samenkomt.

Soundtrack
In een jeugd die niet altijd soepel verloopt biedt muziek houvast. “Mijn vader dronk stevig, maar deed dat tenminste met een goeie soundtrack. Zo luisterde ik al van kleins af naar artiesten als Aretha Franklin en Ray Charles.”

Als Denvis even later bij een koor gaat zingen, beginnen er dingen te dagen. “In ons gezin kwam ik aandacht te kort. Terwijl ik me juist wil laten gelden, op het gulzige af.” Op het podium van de soos of het bejaardencentrum komen twee behoeften mooi samen: geldingsdrang en het zoeken naar erkenning.

Drugs
Op zestienjarige leeftijd wordt het koor ingeruild voor een eerste bandje. Alcohol en drugs leveren inmiddels extra compensatie voor onbehaaglijke gevoelens. “In die tijd blowde ik al stevig. Daarmee begon ik rond mijn elfde, net als met stiekem biertjes drinken. Bovendien kon je toen in ons dorp, Mierlo, overal harddrugs krijgen. Ik herinner me een vriendje dat op zijn veertiende een spuit heroïne zette, bizar.”

Vanaf 1999 begint zijn band The Spades aan een rumoerige rondgang langs (inter)nationale podia, die hen bijvoorbeeld op het gerenommeerde South by Southwest-festival in Texas brengt. In de studio wordt opgenomen met producers van bekende namen als The Posies en Nirvana.

Voor Denvis is het óók: de kat op het spek binden. “Alles komt voorbij: crack, coke, heroïne en pillen. Ik wist dat het me weinig bracht en nam me dagelijks voor te stoppen. Maar als er dan weer wat bier en whisky in ging, kwam ook de behoefte om te scoren.”

Naast de knellende omhelzing van alcohol en drugs, was er altijd bedachtzaamheid. “Ergens beschikte ik over het talent mijn extremen binnen de perken te houden. Een junk ben ik nooit geweest, in die zin dat het in mijn leven alleen draaide om het volgende shotje.”

Afkicken
Inmiddels is hij zes jaar clean. Na een proces van jaren, waarin nuchtere periodes worden afgewisseld met periodieke uitspattingen, brengt het verblijf in een Zuid-Afrikaanse afkickkliniek de definitieve omslag. “Ik was langzaam bang dat ik alles zou kwijtraken. Als ik niet in actie kwam, zag ik mijn vrouw en zoontje al de deur uit lopen…”

Via verslavingskliniek Momentum (zijn huidige werkgever) werd het negen weken intensieve behandeling op het zuidelijk halfrond. “De psychotherapie die ik in Nederland al had, werd opgeschroefd. Ik kreeg bovendien het certificaat adhd erbij. Ook de drukte in mijn hoofd, het eeuwige rusteloze vielen zo op hun plek. En ik stopte acuut met drinken. Alcohol was altijd de trigger voor drugs.”

Opleiding
“Ik ben geen domme jongen”, laat hij tijdens het gesprek terloops vallen. Ook op de middelbare school, de Helmondse Wilhelmina-mavo, viel dat op: “Er was daar een docent ‒ met de naam Clement Carrière ‒ die vond dat ik meer in mijn mars had dan een hobbelige mavo-loopbaan. Hij heeft me hoogstpersoonlijk naar de havo gestuurd.”

Op hbo-niveau werd later ook nog de Filmacademie gehaald. Denvis is sowieso een veelzijdig man. Naast zijn muziekcarrière produceerde, regisseerde en acteerde hij voor tv en film en maakte hij (kinder)theater.

Maar in 2015, 42 jaar oud en klaar voor een nieuw ‘abstinent’ leven, begint hij dus aan een studie Verpleegkunde bij Fontys. Waarom? “Bij een beroepskeuzetest scoorde ik hoog op verzorgende beroepen als kinderarts en hulpverlener. Eerder kwam ik al op het spoor van de psychiatrie. Ik speelde in Of ik gek ben, een film van Frank Lammers die is gesitueerd in een TBS-kliniek. Die wereld raakte mij.”

Communicatie
Bij de deeltijdopleiding van Fontys Verpleegkunde vond hij snel zijn draai. “Ondanks dat het soms aanpoten was, werkte je daar in een prettige sfeer, waar voor mij mooie vriendschappen ontstonden. Ik had ook gevoel voor de stof. Ik wist vaak direct welke kant je op moest met een casus.”

Afgelopen februari studeerde hij af. Denvis werkt inmiddels bij Momentum in Den Bosch, onder meer met alcohol-, drugs- en gameverslaafden. Welke meerwaarde brengt hij mee als ervaringsdeskundige? “Ik zie sneller wat er omgaat in cliënten - zij op hun beurt voelen dat ik niet alleen met theorie op hen af kom.”

Dat schept vertrouwen en maakt dat de communicatie vlotter verloopt. “Die communicatie met een cliënt is cruciaal. Vooral omdat uiteindelijk de maskers af moeten en de kern van het probleem op tafel moet komen.”

“Bij Fontys zat ik in de klas met mensen die er ver bovenuit staken qua theoriekennis. Maar zodra ze op stage het gesprek met een cliënt aangingen, kregen ze een rooie kop. Ik heb het in de vingers om dicht bij cliënten te komen, zonder opdringerig te zijn. Ik durf bovendien fouten te maken - ik ben er het levende bewijs van dat je daarvan leert.”

Gaan voor je visie
Denvis heeft een heldere boodschap voor de Fontys-student van vandaag. “Studeren is keileuk. Ik denk dat je vol moet gaan voor de keuze die je maakt. In Nederland krijg je gelukkig de kans om je eigen toekomstvisie te verwezenlijken. Dat is mooi, onderschat dat niet. Kansen pakken is niet iets vanzelfsprekends en de moeite waard om voor te knokken.”

Geen loze woorden, want knokken is precies wat Denvis deed voordat zijn Verpleegkundestudie een feit was. “Toen ik me in 2015 aanmeldde, gold er nog een numerus fixus. Ik werd prompt als allereerste uitgeloot.” De afgewezen student legde zich daar niet bij neer. “Er kwam weer iets boven van mijn bewijsdrang. Na een paar dagen besloot ik toch maar eens te bellen…”

Wetende dat hij de eerste afvaller was, had hij al een reddingsboei bedacht. “Ik vroeg: Stel dat een van de eerstejaars er over een maand mee kapt, kan ik dan alsnog komen? Dat bleek te regelen, en zo begon Denvis alsnog aan zijn gewenste studie.

“Gewoon ervoor gaan, soms met een omweg. Je innerlijke motivatie vinden is voor iedereen die iets wil bereiken essentieel. Dat is de krachtigste motor die je hebt. Bij het volgen van een studie, maar ook om van een verslaving af te komen.” [Frank van den Nieuwenhuijzen]

Bij de volgende editie van Dutch Happiness Week, maart 2020, vertelt Denvis zijn levensverhaal in levende lijve, speciaal voor Fontys-studenten. Met veel aandacht voor de thema’s ‘drugs’ en ‘verslavingspreventie’. “Ik zie jongeren dagelijks worstelen met verslaving, of het nu gaat om drugs of gamen. Dit is zeker ook een probleem binnen de studentenpopulatie bij Fontys. Eén manier om aan verslavingspreventie te doen: praat erover. Met je ouders, in je vriendengroep, op school. Ook hier is communicatie dus weer de sleutel.”