Dennis verloor 10 jaar geleden beide benen door een bermbom

Als jonge jongen wil Dennis van Esch uit Veghel vooral sporten en liever niet in de schoolbanken zitten, dus hij kiest voor het leger. Vier jaar later raakt hij zwaargewond en verliest beide benen door een bermbom, tijdens een uitzending naar Afghanistan. Dennis vertelde vanochtend zijn verhaal in het kader van de Fontys Vitaliteitsweek én hij gaf een pittige work-out.

‘Gewond, maar niet verslagen’, zo luidt de ontbijtsessie die Dennis (32) vanochtend geeft bij Fontys Paramedische Hogeschool voor zo’n 23 aanwezige medewerkers en studenten. Die tekst staat ook getatoeëerd op zijn arm, als een constante herinnering aan zijn positieve instelling.

Bermbom
Een bewonderenswaardige instelling, blijkt als hij vertelt wat hem is overkomen. In juli 2009 rijden hij en vier collega-militairen met hun voertuig over een geïmproviseerd explosief in de grond: “Het wordt wel een bermbom genoemd, maar natuurlijk liggen die dingen niet in de berm, want dan blijf je wel uit de berm”, aldus Dennis, die zijn gevoel voor humor in ieder geval niet is verloren.

Drie van hen raken gewond, onder wie Dennis, die in kritieke toestand naar een militair hospitaal in Afghanistan wordt gebracht. Daar krijgt hij 120 zakken bloed toegediend. “Ze hadden te weinig op voorraad, waarop ze andere militairen opriepen voor de bloedbank. Dus het was in ieder geval lekker vers”, grapt hij.

Maar op dat moment is de situatie allesbehalve grappig. Twee dagen na het ongeluk wordt hij overgebracht naar Nederland, waar hij negen weken in coma en daarna nog drie maanden platligt.

Loodzware revalidatie
Op die kritieke fase volgt een loodzware revalidatie van ruim 1,5 jaar, bestaande uit veel rust, fysiotherapie, logopedie en cognitieve re-integratie training (CRT). Die twee laatstgenoemde in verband met de gebroken kaak en hersenbeschadiging die hij overhoudt aan het ongeluk. Verder moet Dennis leren functioneren zonder benen.

De beheerste en bekwame manier waarop hij zijn fysieke letsel uitlegt, is indrukwekkend: “Omdat het explosief op de grond lag, kwam de klap van onderaf, precies op de plek waar ik stond in het voertuig. Dat kunnen je benen gewoon niet opvangen, dus al mijn botten waren verbrijzeld en mijn aders gescheurd. Helaas niet meer te redden.”

Geen wrok
Over de vraag van een van de aanwezigen hoe hij nu in het leven staat (woordspeling uiteraard onbedoeld), moet hij even nadenken. “Goed”, antwoordt hij uiteindelijk kort maar krachtig. “Ik voel geen wrok of zo. Ik heb geleerd dat je heel veel invloed hebt op de manier waarop je geluk ervaart.”

Niet dat hij direct na zijn ongeluk zo positief is. De knop gaat om na een dieptepunt tijdens zijn revalidatie: “Na drie maanden maakte mijn toenmalige vriendin het uit, vlak voor oud en nieuw. Die avond heb ik me helemaal van de wereld gezopen. De volgende dag stelde ik mezelf de vraag wat ik nog wilde met mijn leven. Toen heb ik besloten er het beste van te maken.”

Passie voor sport
Wat Dennis er mede doorheen hielp, was zijn passie voor sporten. “Dat doe ik nog steeds veel, vooral fitness en handbiken. Met trainen maak je endorfine aan en je blijft je spieren versterken. Daardoor merk je dat je vooruitgaat en dat motiveert. Hebben we nu trouwens genoeg tijdgerekt voor de work-out”, vraagt hij met een knipoog.

Want dat staat natuurlijk ook nog op het programma. Speciaal voor de groep heeft Dennis een parcours vol sportieve oefeningen zoals jack knife crunches, triceps extensions en elbow planks uitgedacht. Maar eerst een flinke warming-up, want ‘dat is gruwelijk belangrijk’, aldus Dennis.

Studenten druipen af
Beetje jammer is wel dat de meeste studenten vlak voor het sportieve deel van de ontbijtsessie geruisloos afdruipen. Uiteindelijk trainen elf mensen nog mee. “Het blijkt inderdaad heel lastig om studenten in beweging te krijgen. Dat merken we al de hele week”, zegt Marjolein Janssen, docent Fontys Sporthogeschool en programmamanager van de Fontys Vitaliteitsweek.

Zij doet samen met medeorganisator Erik van Roon, docent Fontys Hogeschool Mens en Gezondheid, wel fanatiek mee aan de training. “Ons doel is om een vitale cultuur te laten ontstaan, dus dan moeten we natuurlijk zelf wel het goede voorbeeld geven.”

Vitaliteitsweek
Janssen benadrukt dat ze vitaliteit in ‘de breedste zin van het woord’ bedoelt. “Zowel mentaal als fysiek, verzuim van medewerkers als uitval van studenten; het gaat uiteindelijk om veerkracht. We moeten het normaal gaan vinden om daar aandacht voor te hebben.”Want, zoals Dennis ter afsluiting nog meegeeft: “Als je een werkdag onderbreekt met een sportsessie, gaat je productiviteit daarna echt omhoog.” [Anke Langelaan]

Bekijk ook de video die is gemaakt over Dennis van Esch.