De ene dag docent, de andere dag druk in de moestuin
De ene helft van de week staat ze als docent Social Work voor de klas bij Fontys, de andere runt Meike Windhausen samen met haar man het dagbestedingsproject De Zorgdragerij aan de rand van Roermond.
Windhausen is van oorsprong een verloskundige. Tijdens haar opleiding leerde ze Maarten Ruesink kennen. “Hij was de enige man van de school en die heb ik meegenomen”, vertelt de Fontysdocent met een lach.
De twee vonden hun thuis in een woonboot aan de grachten van de Amsterdamse Jordaan, kregen kinderen en verhuisden in 2005 naar het zuidelijke Roermond. “Daar zijn we in 2015 onze dagbesteding gestart omdat wij wilden laten zien dat zorg ook anders kan. Ik werkte toen deels bij de boerderij, deels bij Zuyd Hogeschool. Maar de zaken op de boerderij liepen zo goed, dat ik in 2019 afscheid heb genomen van het onderwijs."
Van die keuze kreeg ze al snel spijt. Na een jaar begon ze de combinatie met het onderwijs te missen en solliciteerde ze bij Fontys. “Ik wilde heel graag een baan die paste bij wat we op de boerderij doen. De verhalen die ik in Roermond meemaak, neem ik mee naar mijn studenten bij Fontys. En tegelijkertijd kan ik de leuke inzichten die de studenten mij geven, overbrengen op de mensen van de boerderij.” [Tekst gaat verder onder de foto]
Windhausen en haar man vangen in het totaal 25 mensen op, allemaal met een andere achtergrond of kwetsbaarheid. “We hebben er bewust voor gekozen om geen specifieke doelgroep te kiezen. Juist de diversiteit is voor ons van enorme meerwaarde. Vanwege de regelgeving hebben we wel besloten dat het volwassenen moeten zijn, maar verder is alles mogelijk.”
Er zitten dove mensen tussen, vluchtelingen, mensen met een depressie, met psychoses, maar ook mensen die bij geen enkele instelling terechtkunnen omdat er zoveel kaders zijn. De jongste van het stel is 18 jaar, de oudste 61.
De Voedselbank
Alles wat de mensen van De Zorgdragerij doen, vloeit terug in de maatschappij. Windhausen: “We hebben op geen enkele manier een winstoogmerk. We versterken dijken en vergroten biodiversiteit middels landschapsbeheer. We verzorgen schapen, snoeien, maaien, houden een park netjes en beheren een kloostertuin. We hebben twee moestuinen en alles wat we daarmee produceren, gaat naar de Voedselbank. Hetzelfde geldt voor de 300 eieren die onze 48 kippen iedere week leggen.” [Tekst loopt door onder foto]
Samenwerken staat bij de boerderij voorop. “We hebben een hechte band met onze mensen”, vervolgt Windhausen. “Tuurlijk is er soms wrijving, maar dat kan ook niet anders als je met een groep met heel veel verschillende mensen werkt. Ze doen allemaal hun ding en laten elkaar in hun waarde. Ze leven op van de dingen die ze doen. Zijn altijd buiten, altijd bezig. Wij zijn er voor hen, maar zij ook voor ons.”
Bij dat laatste verwijst de docent naar de waternood vorig jaar, toen een groot deel van Limburg - en dus ook de boerderij in Roermond - flink onder water stond. “Dag en nacht hebben we hier letterlijk staan pompen en verzuipen. Iedereen hielp mee. Dat was heel mooi om te zien. Ook het herstel erna hebben we op verzoek van de groep helemaal samen gedaan. Dat schept zo’n band.” [Tekst gaat verder onder de foto]
Miriam, die drie jaar geleden voor het eerst bij de boerderij kwam, ziet het fysieke werk als de perfecte therapie. “Als ik aan een bureautje zou moeten zitten om over mijn problemen te praten, zou er niks uitkomen. Hier zijn we de hele dag door met onze handen bezig en komt het vanzelf. De combinatie van het fysieke werk met de gezelligheid werkt perfect voor mij. Ik kan hier echt van genieten.”
Ze vertelt over de ontwikkeling die ze zichzelf heeft zien doormaken. “Ik weet nog dat ik niks durfde toen ik hier voor het eerst kwam. Ik praatte niet, wilde geen contact maken met anderen. Ik durfde niet eens drinken te pakken. Ik kwam vaker niet dan wel omdat ik zo depressief was als een deur.”
“Nu is alles anders, mede dankzij de boerderij. De begeleiding en rest van de groep helpen mij hier echt verder. Je kunt het over pittige dingen hebben, maar je kunt ook heel veel lachen met elkaar. Het maakt niet uit wat je achtergrond is, we doen het wel allemaal samen.” [Karen Luiken]