De dorpsgek en het pakketje

Voor de deur stond een man van DHL in een rood-gele jas met een gebreid mutsje op zijn hoofd. Hij scande de barcode van een pakketje. Een rood kruis verscheen op het scherm. De man scande nog een keer. Het resultaat was hetzelfde.

‘Sorry,’ zei de man. ‘Het pakketje moet terug.’ 
‘Waarom?’ vroeg ik. 
De man liet het rode schermpje zien.
‘Maar het is mijn pakketje.’ Ik wees naar het etiket en, waarschijnlijk ten overvloede, naar mijn huisnummer.
‘Het moet terug naar het depot,’ zei de man. ‘Anders kom ik in de problemen.’
‘Met wie?’
‘Met DHL!’
‘Hoezo?’ vroeg ik. ‘Is het niet juist de essentie van DHL dat ze pakketjes bezorgen? Kom je niet juist in de problemen als je pakketjes niet aflevert?’
De man keek me onzeker aan. Hij wilde weg. Er waren nog meer pakketjes te bezorgen.
‘Luister,’ zei ik. ‘Dat is mijn pakketje. Het staat erop. En systemen zijn niet te vertrouwen! Weet je nog, de toeslagenaffaire! Laten wij voor één keer een statement maken en elkaar vertrouwen. Wat is betrouwbaarder? Zo’n klein rood schermpje of wij, mensen van vlees en bloed? Wij zijn waardevoller dan systemen!’ 
Ik hield mijn hand op. De man van DHL keek naar mij, de zelfingenomen technofilosoof, alsof ik een dorpsgek was, draaide om en liep weg.
 
Achter mijn laptop ontdekte ik dat het pakketje maandagmiddag opnieuw aangeboden zou worden. Dan moest ik werken, maar dat was geen probleem. Ik kon gewoon thuisblijven en achteraf de uren schrijven in het systeem.

Rens van der Vorst is technofilosoof, werkt bij Fontys hogescholen ICT en Engineering en is auteur van diverse boeken, waaronder Digitale Gremlins. Lees hier de eerdere columns die hij voor Bron schreef.