Beeldbellen verraadt of je stiekem gestrest bent
Beeldbellen helpt ons nu de coronacrisis door, maar biedt meer mogelijkheden dan alleen colleges volgen of vergaderen. Bijvoorbeeld tijdens online psychologische behandelingen. Studenten van Fontys Hogeschool ICT ontwikkelden een prototype dat hierbij de stress en hartslag weergeeft.
Met behulp van twee sensoren die je om je vingers wikkelt, is de stress gedurende een gesprek heel nauwkeurig te meten. Cliënten die (onbewust) hun spanningen willen verbergen, vallen zo alsnog door de mand. De hulpverlener – die ziet op het beeldscherm natuurlijk niet of iemand zenuwachtig met z’n voet trilt – kan daarop nog tijdens de sessie inspelen.
Via de webcam wordt ook de hartslag gemeten. Dat gebeurt met een gezichtsherkenner, aangestuurd door de software van Noldus. “Als iemand zijn lippen samenperst of wenkbrauwen fronst, geeft dat aanvullende informatie. Dat is prettig wanneer bijvoorbeeld de videoverbinding slecht is”, zegt Wouter Sluis-Thiescheffer.
Hij is senior onderzoeker bij het lectoraat Interaction Design van Fontys Hogeschool ICT. Samen met GGzE (geestelijke gezondheidszorg voor Eindhoven en omgeving), TU Eindhoven, Philips en Tilburg University onderzocht hij al voor de coronacrisis of ‘biofeedback’ bij videobellen is in te zetten. De bij Fontys ICT afstuderende studenten Arne Reijntjes en Laura van Beek ontwikkelden het prototype.
Ethisch traject
De vraag of de privacy van de cliënt hiermee in het geding is, komt nog te vroeg. Sluis-Thiescheffer: “Voordat we het ethische traject inslaan – mag je echte cliënten hiermee belasten? – willen we het eerst uittesten.”
Er wordt gewerkt met de beeldbeltoepassing Jitsi, die lijkt op MS Teams of Skype. Daar is door de ontwikkelaars een laag overheen gelegd, met grafiekjes voor de hartslag en stress. Ook kan de rand van het scherm verkleuren, als de spanning toeneemt.
Geen meerwaarde
Studentenpsycholoog Marco de Wind van de Fontys-Dienst Studentenvoorzieningen denkt dat er vast wel psychologen zijn die dit als een meerwaarde zien. Toch zou hij dit systeem in zijn praktijk niet gebruiken.
“We zijn inmiddels bedreven geraakt in hulpverlening via de telefoon of MS Teams. Als we een vraag stellen die spanning op kan roepen, dan vragen we naar die emotie. Dat doen we veel. De meeste mensen kunnen daar wel redelijk antwoord op geven. Als ze er geen antwoord op kunnen, willen of durven geven, dan onderzoeken we dat nog tijdens het gesprek.”
Maandag publiceerde NRC bovendien een artikel over een onderzoek waaruit blijkt dat psychiaters en psychologen hun patiënten liever face-to-face zien dan via de computer. Er is dus nog veel scepsis te overwinnen.
Vervolgonderzoek
"Vóór de coronacrisis was de scepsis ten aanzien van beeldbellen ook heel erg groot”, pareert Sluis-Thiescheffer. “Wij hebben ons prototype met drie GGzE-behandelaren live getest op het gebruik van biofeedback tijdens beeldbellen. Zij geven aan dat het hen tijdens en ná een behandelsessie helpt om sneller en effectiever hulp te verlenen.”
Het onderzoek dat momenteel wordt uitgevoerd in samenwerking met de TU/e loopt nog een jaar door. Daarnaast worden er ook initiatieven opgestart met onder andere de Fontys-opleiding Toegepaste Psychologie en met Fontys Engineering.
Dutch Technology Week
Deze dinsdag is het systeem, in het kader van de Dutch Technology Week in Eindhoven, nog in een andere toepassing getest. Beeldbellen maakt het volgens Sluis-Thiescheffer namelijk moeilijk om te zien of iemand bloost. "Terwijl dat juist iets is dat verbinding oplevert. Als je ziet dat de hartslag van je gesprekspartner verhoogt, kan dat ook die functie hebben.” [Tim Durlinger]
Als mensen meer informatie willen of een persoonlijke demonstratie willen, kunnen ze per e-mail contact opnemen met Sluis-Thiescheffer: wouter.sluis@fontys.nl. Bekijk hier de video die Omroep Brabant van Jitsi maakte.