“Angst is hartstikke hardnekkig”

Veel stress, veel middelengebruik en mentale problemen. Er zijn zorgen over het welzijn van Nederlandse jongeren, bleek vorige week uit onderzoek. Fontys-student Michelle Trines kan erover meepraten. Ze schreef een boek over de angststoornis die ze tijdens haar studie kreeg. 

Eén van de redenen voor de publicatie van Bang vogeltje- Leven met een angststoornis, is dat Michelle (24) anderen wil helpen met haar verhaal. “Ik hoor mensen met een angst- of paniekstoornis vaak zeggen: Ik dacht dat ik de enige was… Om duidelijk te maken dat dat niet zo is, deel ik mijn ervaringen.”

(H)erkenning
De eerste reacties op het boek zijn positief. “Naasten geven aan dat ze meer inzicht krijgen in wat er omgaat in het hoofd van iemand met een angststoornis. Fijn dat mijn inkijkje gelukt is - het kan echt een wirwar zijn in je brein.”

Naast het bieden van herkenning en duiding in haar boek, gaat Michelle nog een stap verder. Om ook in de behandelpraktijk haar steentje bij te dragen volgt ze nu - nadat ze eerst Journalistiek studeerde - de opleiding Social Work bij Fontys. “In therapiesessies merkte ik dat die niet altijd vlot verliepen. Achteraf denk ik dat het beter had gekund.”

Helder communiceren
Volgens de studente wordt te weinig gelet op een goede klik tussen cliënt en behandelaar. “Door de lange wachtlijsten ben je vaak zo blij dat je überhaupt hulp krijgt, dat je je niet afvraagt of er wel een klik is met de betreffende persoon. Maar om je open te stellen, is die wel nodig.”

Om te checken of dit daadwerkelijk het geval is, kan een behandelaar volgens haar meer doen aan metacommunicatie: “Vraag gewoon aan het eind van een sessie hoe de cliënt het contact ervaart.”

Ook non-verbale communicatie is in het behandelproces belangrijk. “Het leek of geen enkele behandelaar daarmee bezig was. Totdat een mede-cliënt mij erop wees dat ik tijdens het praten mijn hoofd vaak schuin omhoog hield. Net alsof je je hoofd boven water probeert te houden, werd gezegd. Dat was een eyeopener.”

Oplossing?
In gesprekken met psychotherapeut Jan van Tilborg ‒ die terugkomt in het boek ‒ komt Michelle erachter dat ze jarenlang bezig was met het onderdrukken van emoties. “Het verdriet dat ik wegstopte, zocht een andere uitweg om eruit te komen. Dat werd dus de paniekaanval.”

Michelle vond de oplossing uiteindelijk in de combinatie van therapie en medicatie. “Maar het lastige is: dé ideale oplossing bestaat niet… Zoals alles in de psychologie is het hartstikke persoonsgebonden.”

Kleine dingen
Veel van Michelles generatiegenoten ervaren psychische klachten zoals somberheid en burnout - een gevolg van de druk die jongeren zichzelf opleggen.

“Ook ik was zo’n millennial die de lat hoog legde. Studie, bijbaan, sporten voor een geweldig lijf. Het zijn onrealistische droombeelden die we najagen.”

“Mede door mijn angststoornis ben ik op de rem gaan staan. Mijn leven als twintiger is daardoor veranderd. Ik ben nu een stuk ontspannener en heb geleerd te genieten van kleine dingen. Een wandelingetje, een fijne maaltijd. Lekker in het moment blijven- daar zit de rust en het geluk.” [Frank van den Nieuwenhuijzen]

‘Bang vogeltje- Leven met een angststoornis’ van Michelle Trines verscheen bij Uitgeverij Aspekt.