'Als het erger wordt, ga ik terug naar China'

You Wang werkt bij Fontys Hogeschool Economie en Communicatie in Eindhoven. Zij maakt zich zorgen over de coronacrisis. Eerder maakte zij aan den lijve in haar geboorteland China de SARS-crisis mee. Dat ging daar destijds maar ternauwernood goed. En toch: “Als het hier veel erger wordt met dat coronavirus ga ik terug naar China. Dat is veiliger.”

In november was zij nog in China, samen met een grote groep studenten en docenten van Fontys. Toen was er nog niets aan de hand. Maar dat het snel kan gaan met een infectieziekte, en toch zeker in een land als China, weet de 35-jarige You uit eigen ervaring.

“De SARS-uitbraak begon in 2003 in Hongkong, maar kende al snel Beijing als grootste broeihaard. En daar woonde ik.” You bereidde zich juist voor de op de eindexamens van de middelbare school. Tot alle scholen dichtgingen vanwege de uitbraak.

Het SARS-virus is nauwe familie van het coronavirus, al heeft het er wel alle schijn van dat het dodelijker was. “Mijn moeder was een chirurg. Die was echt nooit onder de indruk als het om ziektes ging. Alles kon gefixt worden. Maar bij SARS toonde zij zich voor het eerst bezorgd, héél bezorgd.”

Maskers koken
“We droegen thuis, net als iedereen, zoveel mogelijk maskers. Die werden ’s avonds in de magentron gelegd en ook nog gekookt zodat we ze konden hergebruiken.”

Vrijwel alle klasgenoten van You wilden naar een universiteit in Beijing. Maar niet You: die wilde naar een uni in Nanjing. Om dat voor elkaar te krijgen, moest zij haar examens gaan afleggen in die ruim 1000 kilometer zuidelijker gelegen stad.

“Dat werd uiteindelijk een groot avontuur voor mij. Een treinreis van tien uur in strikte quarantaine, waarbij ik een volledige slaapcoupé voor mezelf kreeg. De hele reis moest ik mijn masker ophouden en de conducteur kwam in totaal drie keer langs om mijn temperatuur op te nemen.”

Quarantaine-hotel
Datzelfde zou gebeuren in Nanjing. Daar belandde zij in een hotel naast de universiteit waar alle medewerkers en studenten werden ondergebracht waarvan niet zeker was of ze met SARS besmet waren. “Ook daar was het voor mij best luxe: een driepersoons-kamer, elke dag ontbijt met krant, lunch en diner. En een verpleegster die twee keer per dag mijn temperatuur kwam opnemen.”

“Maar het was een luxe gevangenis: de lift was uitgeschakeld, de trappenhuizen zaten op slot en zelfs de brandtrappen waren afgesloten. Als er toen brand was uitgebroken, waren we allemaal omgekomen. Maar als 18-jarige vond ik het allemaal fantastisch. Het was écht een avontuur voor mij.”

Voor wie de berichtgeving over de huidige virusbestrijding in China heeft gevolgd, klinkt het niet als een van de fijnste verhalen. Immers, afgelopen week stortte een soortgelijk quarantainehotel in de stad Quanzhou in, waarbij naar verluid een tiental doden en meer dan 25 gewonden vielen. 

Alarmerend
En toch is het niet de Chinese overheid, maar juist de Nederlandse waar You - die nog altijd de Chinese nationaliteit heeft - zich nu zorgen over maakt. "In deze hele coronacrisis heb ik mijn twijfels bij wat de Chinese overheid naar buiten brengt. Maar die twijfels heb ik net zo hard bij andere overheden. En toch zeker ook bij de Nederlandse."

You vindt dat in ons land de aanpak traag, laat en halfslachtig is. "De overheid zou moeten aanraden dat iedereen maskers draagt. Maar dan hoor ik weer dat ook veel te weinig maskers zijn. De Chinese ambassade raadt alle landgenoten in Nederland aan het openbaar vervoer te mijden. Waarom doet de Nederlandse overheid niet hetzelfde?"

En zo heeft zij een heel lijstje: ramen en deuren open als het kan, openbare bijeenkomsten die niet noodzakelijk zijn afgelasten, enzovoorts.

Karige maatregelen
Het interview met You vond vorige week plaats. Inmiddels is een aantal maatregelen genomen. Maar vier doden en ruim 380 zieken verder, is het karig wat Nederland doet. In de ogen van You maar ook in die van veel andere buitenlanders en expats, met name uit Azië.

"Mijn man heeft in zijn werk heel veel met expats uit India te maken. Die roepen allemaal hetzelfde: er gebeurt hier zorgwekkend weinig. Heel stellig zeggen zij allemaal dat als het erger wordt, ze teruggaan naar India. Net als ik terugga naar China als het hier uit de hand loopt. Wanneer dat is? Als de Chinese overheid zegt: we gaan burgers terughalen. Dan ga ik, met mijn kind. Mijn man weet dat ook." [Jan Ligthart]