Veel gedoe, weinig plezier

Vorig jaar schreef Ik een column over carnaval, genaamd Carnaval of Koriander. Met gepaste trots kan ik zeggen dat ik inmiddels een stuk beter ben geworden in het inschatten van collega’s en studenten of ze wel of geen carnaval vieren.

Dit jaar wil ik het hebben over wintersport, het frisse alternatief van carnaval. Wintersport valt voor mij in de categorie veel gedoe, weinig plezier.

Het begint al met de skiuitrusting. Met de loodzware skischoenen, inclusief twee ski’s en stokken, dien je best wat afstanden af te leggen richting piste, skibus of apres ski locatie. Bij de skipiste aangekomen moet je vaak lang in de rij gaan staan bij de skilift. Soms is dit een sleeplift met een soort anker. Deze sleept je in tweetallen tot bovenaan de piste, in mijn geval echter vaak tot halverwege omdat er daar een bocht zit waar ik uit de lift val.

Uiteindelijk bovenaan of halverwege de piste aangekomen kun je gaan skiën. Wat fantastisch is als je cool swingend naar beneden kan, nonchalant met je stokken in de sneeuw prikkend. Als je wat minder talent hebt is het vooral fysiek ongemakkelijk (kramp op bijzondere plekken en bevroren tenen).

Als het dan goddank eindelijk lunchpauze is, dient het volgende probleem zich aan: een bezoek aan de toiletten. Deze zijn vaak onderaan een glibberige trap. Levensgevaarlijk! In de kleine en vochtige ruimte moet je je vervolgens van zestien lagen kleding ontdoen om te kunnen plassen. Na de lunch kun je vervolgens weer doodsangsten uit gaan staan op de piste, undsoweiter. Kinderen zijn trouwens ook best een gedoe, dus op wintersport gaan met kinderen? Petje af!

In deze categorie veel gedoe weinig plezier vallen trouwens ook strijken, verjaardagsfeesten (vooral van je kinderen) en vergaderingen. Een aantal mensen zal dit (veel gedoe, weinig plezier) misschien zeggen over hun partner.

Gelukkig zijn er ook dingen die veel plezier en weinig gedoe geven, zoals dansen in je woonkamer, een boek lezen in de zon of borrelen met leuke collega’s.

Viel spass!