Carnaval en koriander

Carnaval is een beetje zoals koriander, je houdt ervan of niet. Mensen staan veelal niet neutraal ten opzichte van carnaval (of koriander). Ik maak er een sport van om mijn collega’s en studenten bij Fontys in een van beide categorieën (wel of geen carnaval) in te delen. En hier blijk ik dus heel slecht in te zijn.

De rustige, bedachtzame en introverte collega blijkt zich met carnaval uit te dossen als (alle drie de leden van) K3. Hossend maakt hij heel Oisterwijk onveilig. En de student waarvan ik dacht dat die in polonaise van de ene naar de andere kroeg zou gaan, blijkt elk jaar de carnavalsgekte te vluchten naar een huisje in Zeeland.

Zelf val ik in de categorie niet-carnaval. Ik heb een aantal dappere pogingen gewaagd om naar de andere kant over te lopen. Veelal met behulp van diverse alcoholische dranken. Maar zelfs met wat alcohol gaat mijn lichaam stevig in de weerstand bij alleen al de hoempapa muziek.

Als Rob Kemps van Snollebollekes iedereen sommeert om naar links en rechts te gaan, wil ik alleen maar rechtdoor naar de uitgang. In het allerergste geval kom ik terecht in een polonaise. Een sliert mensen die elkaar blindelings volgen zonder duidelijk doel of eindbestemming. Een feestelijke metafoor voor de zinloosheid van het bestaan. Stevig ingeklemd tussen de persoon voor en achter me heb ik na drie rondes om de barkruk nog steeds geen geschikte doch beleefde ontsnappingsstrategie bedacht.

Voordat ik nu heel Lampegat en Oeteldonk boos achter me aan heb: stiekem ben ik jaloers op jullie carnavalsvierders. Op mensen die zich kunnen laten gaan en niet teveel gaan analyseren en nadenken. Bovendien is een alternatief van carnaval op wintersport gaan. En daar heb ik ook wel weer een mening over.

Alaaf en fijne vakantie!

Tina ten Bruggencate is docent aan Fontys Hogeschool Toegepaste Psychologie en onderzoeker bij het lectoraat Mens en Technologie.  Haar eerdere columns voor Bron kun je hier terugvinden.