Een hond voor een etmaal

En ik had er zo een zin in! Samen door het leven met Hunk! 'Grappig' alleen hoe dingen lopen. Vrijdagavond haalde ik hem op. Met trots liep ik met hem naar het station. Als een geboren reiziger liet hij alles toe en vond alles prima. Tot de volgende dag …

Hunk (en dus niet Kerel) komt uit Roemenië en had zoals vele verlaten honden daar helaas toch een ‘trauma’ opgelopen. Jammer dat mensen beestjes zo kunnen verwaarlozen. Want het is echt een leuke hond. Nadat we waren gaan wandelen ging hij onder mijn bureau liggen. Het arme beestje had alleen nog steeds niet gegeten en gedronken. Dus wilde ik hem wat aansporen om toch eens naar zijn heerlijke maaltijd te kijken. Ik haalde hem voorzichtig onder het bureau uit. Een kleine grom veranderde in een aanvallende hond die tot bloedens toe in mijn duim beet.
Met als gevolg een retourtje ziekenhuis voor een tetanusprik en een hondje dat van de schrik niet meer onder mijn kast uit wilde komen. Arm ding. Wat is jou dan toch aangedaan door ons mensen?

Met pijn in mijn hart heb ik afscheid moeten nemen van Hunk. Vanwege mijn werk kan ik helaas geen onvoorspelbare hond houden… ik zou willen dat ik hem zou kunnen leren dat mensen wèl te vertrouwen zijn. Maar zoals zijn opvangster al zei toen ze hem 24 uur later kwam ophalen: “Het is een te groot risico om zo'n hondje naar scholen mee te nemen.”

Lieve mensen, zorg goed voor al je beestjes.
(Kleine traan)