We zitten op elkaars lip

Iedereen heeft te maken met de coronapandemie. In een serie korte verhaaltjes laat Bron studenten van Fontys vertellen wat hen bezighoudt in deze crisistijd. Deze keer: Silke (17) studeert Medisch Beeldvormende en Radiotherapeutische Technieken in Eindhoven.

“In het begin van de coronacrisis was ik werkloos. Ik werkte eerst in een lunchroom, maar die moest helaas dicht. Een halfjaar daarvoor was ik gestopt bij de Kruidvat, dus ik dacht: misschien hebben ze daar nog mensen nodig. En ja hoor, ik kon er meteen aan de slag.

Nu de horeca weer langzaam opengaat, ben ik ook weer aan het werk bij de lunchroom. Ik maak op dit moment ontzettend veel uren omdat ik twee werkgevers heb. De meeste mensen hebben juist extra vrije tijd in deze crisis, maar ik merk daar weinig van

Ik heb wel meer vrije tijd qua school. Alle praktijklessen zijn vervallen en dat was de helft van alle schooluren. Aan de andere kant heb ik over twee weken tentamens, dus die vrije tijd moet ik weer inleveren.

Ik vind het moeilijk om mij thuis te concentreren, omdat ik constant word afgeleid. Als ik moet studeren betrap ik mezelf erop dat ik weer met mijn nagels bezig ben of mijn make-up.

Omdat ik al het schoolwerk thuis doe, bespaar ik tijd met reizen naar school. Ik kan hierdoor meer uitslapen en ik zie ook mijn familie vaker. Mijn vader is normaal altijd in het buitenland, maar nu hij minder werk heeft, is hij meer thuis. Ik zie ook mijn opa en oma veel vaker. Zij wonen in de buurt, ik doe boodschappen voor hen.

We zijn in totaal met vier mensen thuis, maar normaal is niemand op hetzelfde tijdstip thuis. Nu zitten we op elkaars lip en dat is toch wel te merken. Af en toe heb ik het gevoel van: ‘ga maar weer weg’. Maar ik merk toch wel dat ik ze nodig heb. Ik vind het stiekem toch erg leuk dat ik ze zo vaak zie.” [Kasper Wienk]