Van nature een én-én

Houd je van paprika of naturel? Houd je van puur of melkchocola? Wil je mayo of ketchup? In gespreksvoering noemen we dit ‘de cafetariavraag’. Alsof er maar twee keuzes mogelijk zijn en je maar voor één ding kunt kiezen. Echt niet. Ik eet de melkchocoladepindarotsjes met evenveel enthousiasme weg als de pure; wissel graag paprikachips af met naturel en wist je dat mayo mèt ketchup ook heerlijk is? Ik ben van de én-én.

Na de middelbare school en mijn avontuur in Zuid-Frankrijk koos ik voor communicatiewetenschappen in Leuven. Een echte én-én-studie: het eerste jaar bestond uit drie opleidingen waaruit ik pas na mijn propedeuse mijn discipline zou hoeven kiezen, en het curriculum bestond uit een boeiend palet aan vakken uit de menswetenschappen. Van recht tot popcultuur, van psychologie tot ethiek. En wat extra vakken bij de buren.

Een heerlijke tijd. Ook omdat ik én in het buitenland bleef wonen én dicht genoeg bij mijn liefje in Parijs om er een weekendje met de trein naar toe te kunnen én ik goed onderwijs in het Nederlands kon volgen. Wat een keuzevrijheid.

Er zit heus ook een schaduwkant aan mijn gretige én-én mentaliteit. Een mens heeft ook behoefte aan afbakening bijvoorbeeld (wanneer is het genoeg?). En hoe weten anderen waarvoor ze bij jou moeten zijn als je alles interessant lijkt te vinden? Ik worstelde er zelf ook mee. ‘Had ik maar geneeskunde gestudeerd, dan wist ik nu wat ik was’, verzuchtte ik op mijn diploma-uitreiking.

Toch ben ik het ook in mijn werk blijven doen, dat ‘én-énnen’. In loondienst bij Fontys (bij Hrm en Psychologie, én bij de afdeling P&O), én ondernemer met een eigen praktijk én De Liefdesdokter, én af en toe schrijf ik wat. Ik hoor Maxim Hartman al in mijn oor tetteren dat het korter moet. Oké: ik én-én.

Inge van de Vorst is oprichter van De Liefdesdokter en zij is docent bij Fontys Hogeschool HRM en Psychologie en coachende vaardigheden voor docenten Fontysbreed.