Van mooi zijn naar welzijn

Het is op dit moment heel duidelijk dat wanneer je je tv of computer aanzet, de hoofden op je scherm tot verschillende categorieën behoren: degenen die al naar de kapper zijn geweest, de coronakapsels die nog moeten gaan, en degenen die beter hadden kunnen wachten totdat de kappers weer opengingen in plaats van zelf aan de slag te gaan.

Mijn moeder – inmiddels met pensioen – had in haar jonge jaren samen met haar ouders een kapsalon. Het was hard werken, maar ze heeft het altijd leuk gevonden. Laatst aan de telefoon zei ze tegen me: 'Het beroep van kapper heeft nog nooit zoveel aandacht gehad als tijdens de coronacrisis'. En ik besefte dat ze gelijk had.

Waar (gelukkig) ook extra waardering is ontstaan voor de medewerkers in onder andere de gezondheidszorg en het onderwijs, is die waardering net zo hard gegroeid voor het aloude ambacht van kapper. Op het nieuws werden letterlijk de woorden uitgesproken dat ‘het naar de kapper gaan’ op dit moment ‘een van onze eerste levensbehoeften vormt’. Dat had Maslow nooit kunnen bedenken toen hij in de vorige eeuw zijn behoeftepiramide ontwikkelde.

Omdat we met ons allen een verzetje nodig hebben en onszelf even willen verwennen (of gewoon die mat eraf willen laten knippen) mogen we ondanks alle beperkende coronamaatregelen wél naar de kapper. Voor ons geestelijk welzijn welteverstaan.

Ik ga niet zeggen dat dit allemaal onzin is. Sterker nog, ik kijk al weken uit naar mijn kappersafspraak die morgen in mijn agenda staat. En ben blij dat het beroep van mijn moeder een nieuwe betekenis heeft gekregen: van mooi (willen) zijn naar welzijn.

Evelyne Meens neemt keuzes van zichzelf en anderen onder de loep en zet daarbij mensen graag aan het denken. Ze werkt bij Fontys als onderzoeker en expert Studie(keuze)succes en is auteur van het boek Een leven lang kiezen.