Student Selena naar Marokko: ‘Hulp nog steeds nodig’
Begin september werd Marokko getroffen door een grote aardbeving. Selena vertrekt samen met haar medestudenten van de minor Arabische Taal en Cultuur eind deze maand naar het getroffen gebied om hulp te bieden. “De mensen daar zijn nog steeds alles kwijt.”
Selena studeert Pedagogiek en woont in Tilburg-Noord, een wijk met veel verschillende etniciteiten die haar ook haar eerste stageplek bood. Vorig jaar bekeerde ze zich tot de Islam en later wil ze met Arabische vluchtelingen werken. Niet gek dus dat de studente koos voor de minor Arabische Taal en Cultuur. “Een onderdeel van deze minor is een reis naar Marokko. Toen we dat hoorden, hebben we met de hele groep besproken dat we iets wilden doen voor de slachtoffers van de aardbeving.”
Een inzamelingsactie werd opgezet. Met ruim 1.200 euro op de teller willen de studenten niet alleen moeders en kinderen, maar de gehele gemeenschap helpen. “Speelgoed, boodschappen, gereedschap, we schaffen van alles aan voor deze mensen. En kippen. Want wat heb je aan eieren in je boodschappenpakket als een kip jarenlang eieren kan leggen?”
Dankbaar
Hoewel Selena enorm uitkijkt naar de reis, verwacht ze ook dat het emotioneel zwaar gaat worden. “Ik ben een gevoelig mens, dus de kans dat ik ga huilen acht ik heel groot. We moeten niet vergeten dat deze mensen nog steeds alles kwijt zijn en dat onze hulp hard nodig is. Ik denk dat het ons allemaal zal raken wanneer we de Marokkaanse gemeenschap daar zo blij gaan zien met de dingen die wij voor ze meenemen en die we voor ze mogen doen.”
De ervaringen die Selena opdoet tijdens haar minor en in Marokko wil ze straks toepassen in haar werk als pedagoog. “In Tilburg-Noord zie ik dat het voor vluchtelingen heel waardevol kan zijn om je te mengen in de maatschappij, om dingen te leren op school. Die dingen worden steeds duidelijker wanneer je ze ziet. Dat is mijn doel, ook in Marokko: kinderen begrijpen die niet begrepen worden door hun taal en cultuur te leren kennen. Zo kunnen wij ons beter inleven in wat deze kinderen denken en dragen wij op onze beurt weer bij aan hun belevingswereld.” [Noëlle van den Berg]