Rejin Mustafa: “Mijn bijbaan opent deuren”

Een bijbaan bij het College van beroep voor de examens (Cobex)? Dat leek Fontys-student Rejin Mustafa niks. “Geen tijd voor.” Toen ze in de Facebook-oproep las dat het werk een boost aan haar cv kon geven, besloot ze toch te reageren. Met resultaat. “Mijn werk heeft echt deuren geopend.”

In de afgelopen twee jaar heeft Rejin Mustafa, vierdejaars aan de Lerarenopleiding Maatschappijleer, veel uit haar bijbaan in de ‘rechtbank’ gehaald. Samen met een voorzitter (een jurist), een docent en een secretaris komt Mustafa maandelijks bijeen voor een hoorzitting. Fontys-studenten kunnen tijdens zo’n zitting in beroep gaan tegen beslissingen van de examencommissies.

Studenten in de rechtbank. Hoe zit dat?
“Fontys Hogescholen experimenteert hier sinds het studiejaar 2017-2018 mee. In eerste instantie dacht ik dat studenten puur als promotiemiddel werden gebruikt. Maar nee, ik heb dezelfde rechten en plichten als de jurist en docent die naast me zitten. Ook denk ik dat studenten met een frisse blik naar een zaak kijken. Als ik een sterke, kritische vraag heb, mag ik die best als eerste stellen.”

Een sterke vraag, geef eens een voorbeeld.
“Een goede openingsvraag is altijd objectief. En ja, dat is soms best lastig. Je bent al snel geneigd om een eigen interpretatie aan een bezwaar te geven. Ik heb geleerd dat ik vraagtekens niet zelf moet invullen.”

Je moet dus neutraal kunnen handelen. Wat nog meer? 
“Je moet bereid zijn om lange lappen tekst te lezen. Ook is het belangrijk dat je hoofd- en bijzaken goed kan scheiden. Daarnaast heb ik tijdens mijn zittingen gemerkt hoe belangrijk het is om je eigen standpunt naar buiten te brengen. Je moet mondig zijn; kritisch durven zijn. Een empathische uitstraling is ook belangrijk.”

Vanwaar een empathische uitstraling? 
“Studenten die een zitting binnenlopen, zien al gauw dat ik ook jong ben. Dat schept een band. Daarbij probeer ik altijd vriendelijk te knikken of te glimlachen. Op die manier moedig ik een student aan om zijn verhaal te vervolgen. Zo’n zitting is al spannend genoeg voor ze. Dat begrijp ik heel goed.”
 

Wat maakt een zaak moeilijk?
“Het komt weleens voor dat een student studiepunten mist, vanwege de scheiding van zijn ouders. Dat komt dan tijdens de zitting pas ter sprake, terwijl deze student dat bij de decaan of studentenpsycholoog had moeten aankaarten. Dan leef ik als medestudent echt mee, maar tegelijkertijd moet ik ook kritisch blijven. Ik wil een student best geloven, maar kan niks aannemen als het niet op papier staat.”

Welke zaken kom je nog meer tegen?
“Meestal gaan studenten in hoger beroep vanwege een tekort aan studiepunten. Die achterstand ontstaat voornamelijk door tentamens en fraude. Ook zijn er studenten die stagelopen, terwijl ze die van tevoren niet officieel hebben gemeld.”

Van welke zittingen word je blij? 
“Een zitting waarvan ik achteraf denk: hier heb ik een goede bijdrage aan geleverd. Als ik in de nabespreking van een jurist hoor dat ik een vraag heb gesteld die hij zelf niet had bedacht, ben ik trots. Dat vind ik echt een groot compliment.”

Hoeveel tijd zit er in zo’n bijbaan? 
“Ik heb elke maand één zitting. Die duurt zo’n 2,5 uur, inclusief voor- en nabespreking. Daarbij moet je de voorbereiding en de reistijd nog optellen. Ook volg je een aantal trainingen en moet je ter voorbereiding van je eerste zitting een zaak bijwonen. Het gaat je een aantal uren kosten, dat zeker. Maar ik ben blij dat ik besloot tóch te schrijven.”

Waarom dan? 
“Er is meer dan alleen een opleiding. De doorsnee student wil zijn studie zo snel mogelijk afronden. Maar je doet jezelf tekort als je groeikansen binnen Fontys niet aangrijpt. Mijn werk heeft echt deuren geopend. Tijdens sollicitatiegesprekken voor bijbanen en stages komt mijn functie bij Cobex altijd ter sprake. Een student die werkt bij de Fontys-rechtbank, dat valt gewoon op.” [Femke Molenaar]