Nooit meer gezeik met handdoeken dankzij studentenidee

Drie zwarte handdoeken hangen in je gedeelde badkamer. De één zeiknat, de ander gortdroog, de derde stinkt. Welke was in hemelsnaam nou ook weer van jou? Goede vraag, vonden vijf studenten van de studie Ondernemerschap & Retailmanagement. En bedachten een oplossing.

Robin van Zanten, Timothy Theelen, Roan Otte, Dylan Zoethout en Ricardo Versfeld kregen begin november een opdracht vanuit hun opleiding. Zet onder begeleiding een onderneming op en zoek daarvoor naar een probleem waar je een oplossing voor kunt bedenken. De jongens begonnen met brainstormen en kwamen al snel uit bij de verwarring van handdoeken in een gedeelde badkamer.

“We verkopen duurzame badlakens die door hun verschillende gekleurde lussen eenvoudig te herkennen zijn. Zo weet je altijd welke van jou is”, legt Robin uit. “Begin maart zijn we live gegaan met de verkoop van driehonderd handdoeken. Daar zijn er nu nog iets minder dan tweehonderd van over.”

Plan wijzigen
Het concept werd in eerste instantie bedacht voor studenten die in studentenhuizen wonen, maar na onderzoek bleek dit toch niet de juiste doelgroep te zijn. “Het is eigenlijk wel grappig”, zegt Robin. “We wilden ons op studentenhuizen focussen, maar wonen geen van allen zelf in een studentenhuis. We hebben daarom onderzoek gedaan in studentenhuizen van bekenden. Daaruit is gebleken dat studenten niet zitten te wachten op ons concept.” 

Kleine change of plans dus. De mannen besloten hun focus te verleggen en zich op gezinnen te gaan richten. Want ja, ook daar heb je te maken met gedeelde badkamers. En dus met meerdere handdoeken in één ruimte. “De handdoeken bevatten een fairtrade label, wat ze prijziger maakt. Eigenlijk zijn ze dus veel geschikter voor gezinnen dan voor studenten.”  

Fairtrade
De badlakens worden verkocht onder de naam IdenTowel, een combinatie van de woorden ‘identity’ en ‘towel’. “We wilden een duurzaamheidsmerk opzetten”, gaat Robin verder. “We hopen dat onze handdoeken vaker hergebruikt worden en dat ze minder vaak in de wasmachine worden gegooid. Ze kosten negentien euro per stuk, wat duur is in vergelijking met handdoeken van de HEMA, maar goedkoop voor een fairtrade badlaken.”

Over een paar maanden zit de schoolopdracht er voor Robin en zijn studiegenoten op. Of ze daarna doorgaan met hun bedrijfje, weten ze nog niet. De wil is er vanuit Robin in ieder geval wel. Hij wil na zijn studie graag voor zichzelf beginnen. “De onderneming wordt straks geliquideerd en het geld wordt terugbetaald aan onze aandeelhouders. Daarna beginnen we weer vanaf nul en kijken we als groep of we door willen gaan. Nu kunnen we nog veilig falen binnen school, maar straks kan dat niet meer.” [Karen Luiken]