Non-duurzaam

Duurzaamheid en studenten. Hoor je die twee woorden ooit in een zin? Nou, ik niet. En dat heeft een reden. Studenten zijn gewoon niet duurzaam. Ja, we reizen met de trein en bewaren soms onze etensrestjes voor de volgende dag. Maar eten we die ook echt op? Na vier weken mietert iedereen die bak met kliekjes (en maden) gewoon weer in de kliko hoor.

Om de een of andere reden zit duurzaamheid niet in ons systeem. Je kan het nog zo goed van thuis uit hebben meegekregen, maar zodra je een stap zet in dat vieze, muffe studentenhuis lijkt je brein zich volledig te hebben gereset. Ik ging even te rade bij mijn medestudenten. Zij laten bijvoorbeeld makkelijk de verwarming vol draaien terwijl het raam open staat. Of ze vinden de keuken soms stinken dus staat de afzuigkap permanent aan. "Ach, we vergeten gewoon altijd de lampen uit te doen", hoor ik ze nog lachend zeggen. "Het hoort er nou eenmaal bij, hè."

Ik heb nog een erger voorbeeld: wanneer je kerstvakantie hebt en je wéét dat je voorlopig niet meer in je kamer komt, dat je dan toch de deur uitstapt zonder je verwarming van het hoogste standje terug te zetten naar nul. Om vervolgens na twee weken in een soort sauna terecht te komen. Dit heb ik natuurlijk zelf niet meegemaakt, knipoog. Sorry mam! In dat opzicht zijn alle studenten eigenlijk nog hele grote pubers. We denken niet graag na over de gevolgen van onze acties. En ja, ‘het hoort er nou eenmaal bij, hè'....