Niks leren

Ik heb een vriend die een kennis heeft die altijd zegt dat ze ergens iets van leert als ze iets moet doen. Die vriend heeft dat zelf helemaal niet. Dat leren dus. Ik heb daar lang over nagedacht en ik ben tot geen conclusie gekomen. En dat verbaasde me. Tot geen conclusie komen. Dat je ergens lang over nadenkt en al dat gedenk uiteindelijk afsluit met niks.

Dus vroeg ik me daarna weer af, wat nou eigenlijk niks inhield. En toen dacht ik terug aan een vakantie met vrienden op camping de Hommelheide in Susteren waar we ’s nachts naar de sterren keken en ons afvroegen wat er achter die sterrenhemel zou zijn. Een vriend zei toen: ‘niks’. En dat klonk toen heel erg logisch maar dat kan aan de leeftijd liggen. Wat weer impliceert dat ‘niks’ te maken heeft met tijd.

Nou heb ik toevallig ooit geleerd dat tijd geen materie kent dus ook geen snelheid dus in feite helemaal niks is. Tijd is dus niks. Maar hoe komt het dan dat we voortdurend tijd tekort komen als tijd niks is? Ergo: we komen dus eigenlijk niks tekort.

Mocht je nu denken dat bovenstaande theorie jou helemaal niks geleerd heeft, dan klopt dat. Heb ik je tijd verkwist? Ik geef er niks om.

Luc de Graaf speelt in het theater, schrijft verhalen en maakt korte filmpjes.