'Niet veel te klagen' in Venlo als studentenstad

Venlo is op meerdere vlakken een mooie stad om te studeren. Veel jonge mensen en het uitgaansleven is divers. Maar er zijn ook minpunten, zegt de Baas van Venlo. Fietsen worden er vaak gestolen en het vinden van een woonruimte is niet gemakkelijk.

Maurice Schaffeld vertelt er in geuren en kleuren over. Hij is negentien jaar oud en komt uit een klein Duits stadje genaamd Haldern. Hij studeert bij Fontys International Business School, houdt van ananas op zijn pizza, eet liever ketchup dan mayonaise en zou – als hij een huisdier zou mogen kiezen – voor een pinguïn gaan.

In augustus vorig jaar werd Maurice gekroond tot Baas van Venlo. Met die titel vertegenwoordigt hij Venlo als studentenstad en moet hij potentiële studenten enthousiasmeren over het studentenleven in Venlo. Wat hij daarvoor terugkrijgt? Een jaar gratis studentenleven, inclusief gratis sporten, pizza’s, museumbezoekjes en meubels.

Hoe ben je bij Fontys terechtgekomen?
“In eerste instantie wilde ik helemaal niet in Nederland studeren. Ik had geen idee dat Fontys überhaupt bestond. Ik was van plan om in Canada te werken en reizen, maar toen kwam corona. Ik had geen plan B totdat mijn moeder voorstelde om een opleiding in Nederland te gaan volgen.

Op de middelbare school werd ik gezien als een slechte leerling en de mogelijkheden om aan een Duitse universiteit te studeren waarom daarom zeer bepekt. Bij Fontys werden mijn mindere cijfers niet gezien als een probleem.  

Een ander voordeel was de locatie. Naar Nederland komen was voor mij geen grote verandering aangezien ik mijn hele leven zo’n tien kilometer van de Nederlandse grens heb gewoond.”

Waarom heb je voor Venlo gekozen?
“Als je uit een klein stadje komt, zoals ik, is Venlo een leuke kennismaking met een ‘grotere’ stad die bijna alles te bieden heeft. Je hebt er zowel stille als lawaaierige plekken. Het is een vrij jonge stad en de meeste mensen die ik tot nu toe heb ontmoet, zijn erg aardig.

Als je niet alleen wil zijn, hoef je niet alleen te zijn. Maar er zijn ook nadelen. Te beginnen met twee van mijn grootste angsten: aangereden worden door een auto of je fiets wordt gestolen. Vooral dat laatste komt in Venlo vaak voor.

Controleer altijd twee keer je slot. Dat is mijn advies. Verder heb ik eigenlijk niks te klagen. Ik heb het hier naar mijn zin en ik hoop dat dit ook geldt voor andere studenten.”

Hoe is het uitgaansleven in Venlo?
“Je vindt hier feestjes van elk niveau. En met elk niveau bedoel ik echt elk niveau. Je hebt chique feesten met een dresscode of boven in de Skybar met een ultiem uitzicht over Venlo en de Maas.

Maar je kunt ook feestjes bijwonen in een stinkende, vervallen studentenkamer waar mensen met elkaar vechten, veel drugs nemen en op de grond plassen. Je kunt er zeker van zijn dat als je uitgaat, je iets meemaakt wat je niet snel zult vergeten.” [Tekst  gaat verder onder de foto]

Wat kan Venlo verbeteren voor studenten?
“Er zijn enkele verbeterpunten, te beginnen met de meest voor de hand liggende: het huisvestingprobleem. Wat dat betreft zijn er naar mijn mening twee opties. Ofwel meer woningen realiseren ofwel de huurprijzen verlagen.

Maar wat ook kan helpen, is het aantrekkelijker maken van het openbaar vervoer. Als student die afkomstig is uit Duitsland zou ik graag een goedkopere mogelijkheid hebben om mijn familie en vrienden in Haldern te bezoeken.

Verder wil ik hier ook nog even de beperkte mogelijkheden benoemen voor internationale studenten om in Nederland een baan te vinden. Veel kleinere bedrijven eisen dat een nieuwe medewerker Nederlands spreekt.” 

Ben je van plan in Venlo te blijven hangen?
“Waarschijnlijk niet, maar je weet maar nooit. Venlo is een mooie start om iemand zoals ik kennis te laten maken met een internationale omgeving. Ik zie het als een poort naar nieuwe mogelijkheden.

Er zijn op deze wereld nog heel veel plaatsen om te zien en te verkennen. Die wil ik eerst bezoeken voordat ik een beslissing maak over de plek waar ik wil wonen. Maar zoals ik al zei: je weet nooit zeker waar je uiteindelijk terechtkomt.” [Karen Luiken]