Met spijt in het hart, maar toch terug naar huis

Vele studenten die vol verwachtingen naar het buitenland gingen voor hun studie, zien hun dromen in duigen vallen door het coronavirus. Sommigen blijven vooralsnog in hun gastland, anderen willen terug, maar kunnen nog niet. Seán van Zon, Kim van ’t Verlaat en Stef van Oss besloten terug te komen. Met spijt in het hart, dat wel.

De beslissingen ‘wel of niet blijven’ volgden elkaar snel op deze week. Waar journalistiek-student Seán van Zon maandag nog appte dat hij gewoon in Ohio blijft, ondanks dat hij uit zijn ‘dorm’ moest, besloot hij een dag later om toch terug te keren naar Nederland.

De Ashland University waar hij een minor volgt, sloot vorige week al zijn deuren en een paar dagen later ook de hele campus. Seán dacht in eerste instantie dat hij wel kon blijven, door bij vrienden te gaan logeren.

Toekomst in VS
Eerder vertelde hij nog aan Bron hoe erg hij het naar zijn in had in de Verenigde Staten: “Ik wil veel leren over dit land, ik wil in de toekomst namelijk journalistiek werk gaan doen hier.” En Ashland was volgens hem perfect daarvoor: “het is een geweldige plek om de tweede helft van je derde studiejaar door te brengen.”

Maar dinsdag bleek dat voor hem niet meer houdbaar en besloot hij naar huis te gaan. “Online lessen zijn niet de manier waarop ik les wil krijgen. Ook is het voor mij een fijner gevoel om weer thuis te zijn.”

Maar snel naar huis kan de journalistiekstudent niet. Door het beperkte aantal vluchten is het erg lastig een ticket te vinden. En ze zijn duur. “Toch al gauw 600 euro”, vertelt hij. “Toen ik de laatste keer keek, was begin april waarschijnlijk de beste optie." 

Trainingskamp op Mallorca
Kim van ’t Verlaat is inmiddels een dag terug uit Mallorca en zag daarmee een abrupt einde komen aan haar trainingskamp op het Spaanse eiland. De eerstejaarsstudent Journalistiek zat op het eiland met de Nederlandse selectie triatleten in de leeftijd van 16 tot 27 jaar.

Ook daar volgden de ontwikkelingen zich razendsnel op. “In eerste instantie konden wij ondanks alle perikelen nog wel gewoon trainen. Toen kwam de lockdown die in Spanje op maandag zou ingaan. We wilden op zondag nog een lange training op de fiets doen en een duurtraining. Maar dat ging al niet meer toen de lockdown werd vervroegd.”

De selectie moest in het hotel blijven en verplicht op hun kamer, hoewel daar nog redelijk soepel mee werd omgegaan, omdat zij nog de enigen waren in het hotel. “We deden oefeningen op yogamatjes, op gepaste afstand van elkaar.”

Dat ze teruggingen naar Nederland was onvermijdelijk. Op het vliegveld was de sfeer heel vreemd, vertelt ze. “Iedereen kreeg een mondkapje en plastic handschoenen bij binnenkomst, je moest zelf je paspoort scannen en veel was dicht. Waar het normaal een drukte van jewelste is, was het nu een dooie boel. Iedereen liep stil naar de plek waar hij moest zijn.”

Wedstrijden gecanceld
Het is de vierde keer dat de topsportster op trainingskamp ging op Mallorca, als voorbereiding op het wedstrijdseizoen; de eerste wedstrijd zou op 6 april in Portugal zijn. Die is uiteraard gecanceld, net als veel andere wedstrijden.

Kim traint nu met haar broer (ook triatleet) vanuit haar woonplaats Spijkenisse en hoopt ondertussen dat er in Nederland niet ook een lockdown komt. “Ik heb gisteren 3,5 uur lang het debat in de Tweede Kamer gevolgd en ik denk dat het huidige beleid goed is. Maar als het zover komt dat we niet meer naar buiten kunnen, dan gaan we thuis verder op trainingsapparaten.”

Een voordeeltje heeft Kim als topsportstudent wel: “Ik ben al gewend om online lessen te volgen. Normaal doe ik dat via digitale presentaties, maar nu zit daar ook geluid bij, omdat de docenten nu digitale lessen maken.”

Afstudeerstage in Barcelona
Stef van Oss, vierdejaarsstudent Bedrijfsmanagement, volgt zijn afstudeerstage bij een bedrijf in machineonderdelen in Barcelona. Dat doet hij nog steeds, maar dan ‘1454 kilometer verderop’, zoals hij het zelf zegt. Net als Seán en Kim heeft hij geprobeerd zijn verblijf in Spanje zo lang mogelijk te rekken …

Ook al waren de straten inmiddels uitgestorven door de lockdown. “Je mocht om een beperkt aantal redenen naar buiten: voor de boodschappen, doktersbezoek, om voor iemand te zorgen of om je hond uit te laten. Er waren mensen die hun hond online gingen verhuren.”

Het werk kon voor hem gewoon doorgaan. Daarom zag hij in eerste instantie geen reden om terug te gaan. “Iedereen werkte al vanuit huis. Alleen werd het steeds stiller waar ik woonde. Mijn zes huisgenoten, ook allemaal internationale studenten, vertrokken een voor een.”

Weer terug
Op het laatst zat hij er in zijn eentje en ook zijn ouders wilden liever dat hij naar huis zou komen. De terugvlucht boeken ging verrassend snel, zegt hij. “Ik had al een terugticket voor Pasen, omdat ik dan terug wilde naar mijn ouders in Boekel. Dat kon ik met een paar klikken omzetten naar deze week.”

Hij was vijf en een halve week in Barcelona. “Het voelde als drie dagen, nu ik erop terugkijk. Ik had het erg naar mijn zin. Ik leerde er andere Nederlanders kennen, ging naar voetbalwestrijden of koffiedrinken bij de Sagrada Familia om toeristen te gaan kijken.” Hij hoopt dat hij snel weer kan teruggaan.

"Ik heb mijn terugticket voor 13 april nog niet geannuleerd. Waarschijnlijk tegen beter weten in ja." Ondertussen werkt hij gewoon door aan zijn stageopdracht. "Daarvoor maakt het nu in principe niet uit of ik daar of hier ben." [Petra Merkx]