Martijn wandelt wekelijks met mensen met dementie tijdens stage

Sinds januari is de donderdagmiddag in de agenda van eerstejaars Sportkundestudent Martijn de Roij standaard geblokt. Deze dag wandelt hij namelijk met ouderen met dementie en gepensioneerden in Valkenswaard. “Je kijkt ernaar uit om weer met je maatjes te zijn.”

Samen met drie andere studenten loopt Martijn stage bij Dementievriendelijk Valkenswaard. De opdracht was simpel: mensen met dementie in de omgeving meer in beweging krijgen. Toch ging dat niet zo makkelijk als gedacht. “Na gesprekken met professionals wilden we gaan zwemmen met ouderen met dementie, maar dat bleek geen goed idee te zijn. Het was veel gedoe om deze mensen naar het zwembad te krijgen en om te kleden. Laat staan dat ze vergeten waar ze zijn.”

Al snel kwam de groep van Martijn op een ander, laagdrempeliger idee: wandelen. Om zeker te zijn dat daar wél draagvlak voor was, ging iedere stagiair wekelijks een op een wandelen met iemand met dementie. “Daarna hebben we de groep uitgebreid, zowel voor degenen met dementie als gepensioneerden.”

Samenkomen
Nu wordt iedere donderdag om 12.45 uur verzameld bij Theater De Hofnar, om een kwartier later te vertrekken voor de wekelijkse wandeling. “Dat gebeurt in twee groepen die een halfuur en een uur wandelen. En als we weer bij De Hofnar aankomen, krijgt iedereen een drankje aangeboden van het huis.”

De laatste keer dat de groep verzamelde stond er zeker twintig man uit Valkenswaard klaar om met de studenten aan de wandel te gaan. Hoewel de groep steeds groter lijkt te worden, heeft Martijn toch wel een favoriet wandelmaatje. “Dat is Bart, een man die in een ver stadium zit wat betreft zijn dementie. Hij dwaalt geregeld af in onze gesprekken, maar ik klets graag met hem.”

Echte vriendschap
De vriendschap met Bart gaat zelfs zo ver dat Martijn hem ook thuis opzoekt. Wanneer het regent en de wekelijkse wandeling niet door kan gaan bijvoorbeeld. “Zo kunnen we samen toch nog even kletsen. En we ontlasten zijn vrouw af en toe, zodat zij ook een momentje voor haarzelf heeft.”

Martijn en zijn medestudenten blijven de wekelijkse wandelingen tot en met de zomervakantie voortzetten. Daarna zit de stageperiode erop. “Of ik de mensen ga missen? Dat is misschien een groot woord. Maar ik geniet wel van het wekelijkse onderonsje en de gesprekken. En ik ben echt gaan geven om de mensen die deel van onze wandelgroep uitmaken. Dat ik ze straks niet meer zie, zal toch anders zijn.” [Noëlle van den Berg]