Inzet en intenties
Afgelopen week had ik college over ‘sustainable innovation’. Nu ben ik gek op innovatie en nieuwe ideeën. En vooral ook nieuwsgierig naar hoe je dit goed doet en of hier grip op te krijgen is, of misschien wel helemaal niet. Kortom, ik keek enorm uit naar deze dagen.
Onze docente was bevlogen, strooide de ene disruptie na de andere over ons uit en zette ons aan het denken en aan het doen. We kregen opdrachten over innovatie waar ze ons uitdaagde om echt anders naar de huidige welvaart en rijkdom te kijken als we over een aantal jaren nog een gezonde planeet willen hebben.
Want, hield ze ons voor, als echte innovatie gaat over waardecreatie, dan is het toch raar dat bedrijven nu bijna enkel en alleen afgerekend worden op financiële groei. Hoe kunnen ze winst maken zonder waarde te creëren of toe te voegen? Zou er vanuit economische waarde in de brede zin van het woord dan niet anders gekeken moeten worden?
Dat anders kijken herinnerde me aan het gesprek dat ik had tijdens een vakantie in de Duitse Eifel waar ik met man en pubers flink wat kilometers wandelde. Tijdens een van die wandelingen kwam ik hijgend bovenaan de berg en verzuchtte dat het maar goed was dat ik geen cijfer meer kreeg voor gym.
We kregen het over de vraag hoe (on)zinnig het eigenlijk is om kinderen een cijfer te geven voor gym. Of voor een kunstvak. Voor muziek. ‘Als een vis wordt beoordeeld op zijn vaardigheid om in bomen te klimmen, zal hij zichzelf zijn hele leven als een mislukkeling beschouwen’, zei iemand ooit.
Moet het bij vakken als gym niet gaan om de inzet? Moet het in de breedste zin niet veel meer gaan over inzet en goede intenties?
Over waarde van aandelen gebaseerd op het positieve effect van innovatie op de mens en op het klimaat en het op een andere manier waarde creëren zonder dat het altijd om geld gaat? Over kwaliteiten van leerlingen en studenten die nieuwe blikken en beelden brengen zonder dat dit in vakinhoud of cijfers uit te drukken is?
Dat er anders gekeken wordt naar rijkdom dan enkel in termen van financiële groei, welvaart en geld? Dat er anders gekeken wordt naar prestaties dan enkel in termen van cijfers en schoolniveaus?
Grip heb ik nog niet, maar wel alle reden om me vandaag eens flink in te zetten om anders te kijken.
Janneke Gielisse werkt bij Fontys als marketingmanager en consultant. Zij leest alles wat los en vast zit en schrijft graag. Ze heeft een groot hart voor onderwijs, een leven lang ontwikkelen en doen. En heeft er ook een mening over. Klik hier voor haar eerdere columns.