Hondenmensen

Uitgezonderd muggen, wespen en grote bromvliegen, houd ik erg veel van dieren. Tegen mensen die niet van dieren houden heb ik vaak een gezond wantrouwen. In mijn ogen zijn dat vaak wat ongezellige mensen met een te groot gevoel voor hygiëne, structuur en orde. 

Vlak voor de coronacrisis uitbrak kregen wij een hond. Een prachtig beest met een zachte vacht en sprankelende hazelnootbruine ogen. Zonder mijn hond was ik die hele periode mentaal en fysiek minder goed doorgekomen. De hond zorgt ervoor dat ik achter mijn scherm vandaan kom om te wandelen, en ik kan er gezellig de hele dag tegen kletsen. Ze oordeelt niet en kijkt alleen maar de hele tijd heel blij naar me.

Tijdens interviews over succesvol ouder worden, die ik afnam voor mijn promotieonderzoek, werd de hond regelmatig genoemd als belangrijk netwerklid. Een oudere man zei liefdevol over zijn hond: “Toen ik Tarzan (de hond) voor het eerst zag was het liefde op het eerste gezicht.” Tarzan zorgt ervoor dat de man naar buiten gaat en mensen ontmoet, en is fijn en aaibaar gezelschap. Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dan ook dat huisdieren een positief effect hebben op ons welbevinden en onze gezondheid.

Tijdens het online lesgeven kwam ik erachter dat veel studenten ook een hond of kat hebben. Het huisdier (of delen ervan) verscheen regelmatig in beeld. Een van mijn afstudeerstudenten was stapelgek op haar hond, deze had haar door moeilijke momenten heen geholpen. Ze vroeg of ze de hond mee mocht nemen naar haar diplomauitreiking die, vanwege corona, in een groot voetbalstadion werd gehouden. De hond mocht mee en nam samen met de student het diploma in ontvangst. Het was een bijzonder en liefdevol moment.

De naam van die hond was niet geheel toevallig Angel en was, net als mijn hond dat voor mij was, een geschenk uit de hemel.

Tina ten Bruggencate is docent aan Fontys Hogeschool Toegepaste Psychologie en onderzoeker bij het lectoraat Mens en Technologie.