Hoe gaat het met je? Uuuh...

De coronamaatregelen gelden niet meer en dus mogen we elkaar weer op het werk ontmoeten. Best even wennen, want nu tref je collega’s die je al twee jaar niet gezien hebt en dat wel meerdere keren per dag. Dus de vraag ‘Hoe gaat het met je?’ wordt best vaak gesteld.

En als je daar eerlijk of uitgebreid op gaat antwoorden, dan heb je die dag geen tijd meer over om je werk te kunnen doen. 
Dus wat doe je dan?

Eerlijk gezegd weet ik af en toe zelf niet eens hoe het met me gaat. Andere keren denk ik: wil je dat écht weten? En soms heb ik gewoon geen zin om daar eerlijk over te zijn.

Misschien hangt het er ook van af van hoe de vraag gesteld wordt. ‘Hoe is ie?’ of ‘Alles goed?’ klinkt toch weer anders dan: ‘Hoe gaat het nou met jou?’ Dus als ik ‘goed’ zeg kan dat van alles betekenen…

Goed. Slechter kan niet, maar ik durf jou niet mijn sores lastig te vallen.

Ja, goed. Helemaal niet goed, maar ik heb nu geen tijd om dat uit te leggen.

Eh ja goed geloof ik. Poeh, hoe gaat het eigenlijk met me? Vandaag nog niet bij stilgestaan!

Nou ja, best goed eigenlijk. Echter, als ik dat overtuigd hardop ga zeggen, roep ik vast onheil over me af.

Goed hoor! Maar ik heb even geen zin om met jou te praten.

Ja prima. Ik ben eigenlijk ‘on top of the world’, maar ik vind het zielig om dat tegen jou te zeggen want dan voel jij je nog slechter en jij hebt het al zo lastig.

Ik weet nu al dat er collega’s zijn die me die vraag -na het lezen van deze column- extra vaak gaan stellen om me te plagen. Bij dezen alvast het antwoord: Goed hoor!

 Evelyne Meens neemt keuzes van zichzelf en anderen onder de loep en zet daarbij mensen graag aan het denken. Ze werkt bij Fontys als onderzoeker en expert Studie(keuze)succes en is auteur van het boek Een leven lang kiezen. Haar Bron-columns vind je hier.