Het zit in onze natuur, mensen
Met collega’s verzamel ik (als ik het niet vergeet ... wat meestal gebeurt) karmapunten voor mijn team op de app Ommetje. Zelfs ‘mijn’ twintigjarige en haar medestudenten zijn aan de wandel: ‘Doen we een lawa[1] of een kowa?’.
Tijdens de eerste lockdown ontdekten mijn lief en ik het genot van wandelen bij zonsopgang. Vroeg uit de veren, wandelschoenen aan, thermosflesje en regencape-als-kleedje in de rugzak. Mijn wereld werd hiermee, hoewel door diezelfde lockdown kleiner dan ooit, juist een flink stuk groter.
Een recentere ontdekking, qua crowd avoidance handig: als je rond etenstijd naar het bos gaat, heb je het rijk voor jou alleen. Zoals gisteravond bij de wandel & picknick-date in een natuurgebied even buiten de stad met mijn oude buren en hun hond Dorus. De zon was net door de wolken gebroken en je kon er een kanon afschieten: op een paar fietsers na, waren wij de enige menselijke aanwezigheid. De koekoek, kikkers, ganzen, zwaluwen, zwijnensporen (en de prosecco natuurlijk) voedden onze vrolijke harten.
Het gesprek kwam, zoals veel gesprekken met mensen die ik een tijdje niet heb gezien vanwege het hele gebeuren, op wat corona ons persoonlijk heeft gebracht. ‘Grote-mond-klein-hartje’ buurman Leo - in het precorona tijdperk een intensief levende manager van rockbands - vertelde met pretogen hoeveel plezier hij beleeft aan zijn werk in de gehandicaptenzorg.
Hoe ezel Isac hem ’s ochtends altijd luid balkend verwelkomt (buuf: 'Jij haalt zelfs speciaal wortels voor ‘m'). En hoe het filmpje van hun zoontje (die op verzoek ‘scheten’ laat met zijn kin; een voor mij totaal nieuw fenomeen) die ene cliënt dagelijks opvrolijkt voor het slapen gaan. Nu de boekingen weer op gang komen, weet hij één ding zeker: 'Dit blijf ik hoe dan ook (ook) doen'.
Eenvoudig geluk en merkbaar bijdragen aan het geluk van anderen. Is dat niet wat we allemaal verlangen? Waarin heb jij jezelf aangenaam verrast het afgelopen jaar? En wat ben je vast van plan ‘post corona’ te blijven doen?
[1] Lange wandeling en korte wandeling
Inge van de Vorst is docent bij Fontys Hogeschool HRM en Psychologie en coachende vaardigheden voor docenten Fontys-breed. Ook is zij oprichter van De Liefdesdokter. Lees hier eerdere columns van haar.