Het leven van een nieuwe student: tweede periode

Van middelbare school naar studentenleven. Met nieuwe mensen, andere roosters, grote verantwoordelijkheden en misschien zelfs wel een andere stad. Hoe is die switch? Ik - Karen Luiken, redacteur bij Bron - volg dit studiejaar de 17-jarige Jenna uit Roermond om een antwoord te krijgen op deze vraag. Jenna slaagde voor de zomer voor haar havodiploma en studeert nu Communicatie in Eindhoven. In deze derde aflevering vertelt ze hoe ze de eerste periode heeft ervaren. 

“Het gaat heel goed met me. Ik heb de eerste periode op school afgerond met een 8,5. Dat cijfer is ontstaan uit individuele projecten en een opdracht die we met ons groepje hebben gedaan. We moesten een oplossing voor een door onszelf uitgekozen maatschappelijk probleem bedenken. 

Wij kozen voor telefoongebruik op de fiets en kwamen met een ‘safety charger’, een apparaatje op je fiets dat in werking treedt tijdens het fietsen. Je wekt energie op die vervolgens wordt omgezet in elektriciteit, waarmee je telefoon kan worden opgeladen. De safety charger gaat gepaard met een weerbestendige hoes die er ook voor moet zorgen dat je niet in de verleiding komt op je telefoon te zitten tijdens het fietsen. [Tekst gaat verder onder de foto's]

In totaal hebben zo’n 45 groepjes een eigen oplossing voor een maatschappelijk probleem bedacht. Die zijn allemaal beoordeeld door een communicatiebureau, dat uiteindelijk zes oplossingen uitlichtte. Eén van die oplossingen kwam van ons groepje. Dat was natuurlijk heel leuk. Voor de tweede periode krijgen we een totaal andere opdracht en moeten we aan de slag voor de Bibliotheek Eindhoven. Het is de bedoeling dat we onderzoek doen en vervolgens een communicatieplan schrijven. 

De studie bevalt me erg goed. De opdrachten zijn interessant, ik heb een gezellige klas en qua openbaar vervoer is het vanuit Roermond prima te doen. Nu het wat kouder wordt, zijn er vaker issues met de trein, maar tot nu heeft dat nog geen ernstige problemen opgeleverd. Het scheelt dat onze lessen bijna nooit om negen uur beginnen, eerder om elf uur. Daardoor heb je wat meer flexibiliteit in het reistraject en kom ik eigenlijk altijd op tijd. [Tekst gaat verder onder de foto]

De vorige keer zei ik dat ik sinds de start van dit studiejaar slechts één les heb gemist na een avondje stappen op Stratumseind. Dat is nog steeds zo! Al heb ik wel een les van aanstaande maandag moeten verzetten, omdat ik een weekendje naar Malaga ga. Ik doe samen met mijn ouders mee aan de (halve) marathon. Mama loopt de hele marathon, papa en ik de halve. Mijn vriend gaat lekker op het terras zitten en kijkt toe met een biertje. 

De voorbereidingen waren verschrikkelijk – ik heb er een hekel aan om in deze kou urenlang te moeten hardlopen – maar naar de wedstrijd kijk ik al maanden uit. Vorig jaar was ik ook in Malaga voor de halve marathon en de beleving was geweldig. Veel mensen, leuke muziek, de sfeer, daar doe ik het voor. 

Na dit tripje ga ik gewoon weer verder met school. Dat doe ik met plezier omdat ik de opleiding leuk vind, maar ook omdat we met een gezellig groepje meiden zijn. Daar zijn er ten opzichte van vorige keer dat ik met je sprak, meer bijgekomen. We zijn inmiddels met vijf dames, met wie ik tijdens een tussenuurtje regelmatig ga lunchen. 

Op school gaan we veel met elkaar om, maar thuis hebben we allemaal ons eigen leventje. Niemand van ons zit op kamers, ook ik niet. Ik woon nog steeds bij mijn ouders in Roermond en ben van plan dat te blijven doen. Ik vind de combinatie nu perfect. Als ik in Utrecht of Amsterdam zou studeren, zou ik waarschijnlijk andere keuzes maken. Maar nu spaar ik liever door thuis te blijven wonen, dan dat ik bizarre prijzen betaal voor een kamer in Eindhoven.” [Karen Luiken]