Faaldurf

Lukt het jou om te falen? Of is dat juist het enige waarin jij faalt? We zeggen over studenten dat ze moeten kunnen falen. We zeggen tegen studenten dat ze moeten durven falen. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. In deze maatschappij zijn we zό geprogrammeerd om niet te falen dat je bijna je best moet doen om het te kunnen…en te durven.

Want dat falen zou best veel opleveren. We weten allemaal dat er achter de beste ideeën en mooiste innovaties zeker 99 faalmomenten zaten. Als we geen faalangst hadden, zouden we ons veel beter voelen. Dus om het durven falen te ontwikkelen, bedenken we vaak het trucje dat we het falen tot doel verheffen. Dus: ‘Hoe meer je faalt, hoe beter het is’. Maar wat je dan krijgt is dat we ons een ‘faalhaas’ voelen als die ander een beter ‘faalverhaal’ heeft dan jij.

Ik weet in ieder geval dat ik het (opnieuw) moet leren. Beter gezegd: opnieuw moet leren om het te durven. Dat werd me weer eens duidelijk toen ik gisteren op mijn zangles die ene hoge noot er niet uitkreeg. Mijn lichaam ging op slot - althans zo zag het eruit voor mijn zangdocent - opdat ik die ene noot maar niet vals zou zingen. Met als gevolg dat natuurlijk precies dát gebeurde.

Falen in de zin van het verkeerd inschatten van die ene grote beer of dat struikje vergiftigde besjes kon je in de prehistorie fataal worden. Maar we zouden nu kunnen onderkennen dat de gevolgen van falen minder groot zijn. Zelf ben ik op het punt gekomen dat ik met een coach mijn faalmoed wil ontwikkelen. En dat zal best nog een uitdagend proces worden. En mocht het niet lukken dan heb ik toch datgene bereikt wat ik nastreefde.

Evelyne Meens neemt keuzes van zichzelf en anderen onder de loep. Ze werkt bij Fontys als onderzoeker en expert Studie(keuze)succes en is auteur van het boek Een leven lang kiezen. Haar Bron-columns vind je hier.