Eerlijk maar onbeleefd

Nog een paar generaties en we zijn vervangen door algoritmes. En met ‘we’ bedoel ik u en ik. Ik bedoel eigenlijk jij, want ik zeg niet graag u. En terwijl ik deze bekentenis in deze column plaats, word ik geregistreerd. Door wie of wat weet ik niet maar ik sta nu bekend als iemand die liever geen u zegt en dat ook eerlijk toegeeft in een column die hij schrijft voor een onderwijsinstelling in Nederland.

Of dit betekent dat ik morgen allerlei bannertjes van Cool Blue of Zalando op mijn scherm krijg is de vraag. Maar in een totalitaire staat zou ik zomaar in het algoritme-hokje ‘eerlijk maar onbeleefd’ kunnen vallen. Wie weet krijg ik zelfs een bannertje van het Ministerie van Justitie op mijn iPhone. Een milde waarschuwing van een totalitaire staat die door een algoritme-organisme wordt geleid. Er komt geen mens aan te pas. Mensen zijn ook eigenlijk niet meer nodig.

Het rare is: ik geloof er niet in maar het gebeurt al. Een onvermijdelijk toekomstbeeld waarin we als gevolg van biotechnologie 100 jaar oud worden en vijf keer van professionele persoonlijkheid moeten veranderen. Je studeert dus ’n keer of vier af. Ooit was je bouwkundig ingenieur, daarna was je Zen-meester en voordat je CEO van Ahold werd heb je als hoofd van de Intensive Care wat levens gered want dat hoort er ook bij. Je kluste ook nog wat bij als tekstschrijver en won een prijsvraag met het pimpen van spreekwoorden. 'Oost, west, wifi best' werd zelfs gebruikt op een tegeltje.

Luc de Graaf speelt in het theater, schrijft verhalen en maakt korte filmpjes.