Een Tesla zuinig? Bij de Ecomarathon lachen ze erom
Geen geluid van ronkende motoren dinsdagmiddag op het Midland Circuit in Lelystad. En toch werd er geracet op het scherpst van de snede. Tachtig Automotive-studenten van Fontys gingen de strijd aan met studenten van HAN. De hoofdprijs: een trofee voor het meest duurzame voertuig.
Met een zelfgebouwd elektrisch motorvoertuig een parcours afleggen met zo min mogelijk energieverbruik. Daar draait het om bij de Ecomarathon. Het maximale budget voor de bouwsels was 1.000 euro en dus is er een groot beroep gedaan op de inventiviteit en creativiteit van de tweedejaarsstudenten.
En dat is terug te zien in de race. De meest vreemde voertuigen zoeven over het asfalt op het kartcircuit in Lelystad. Maar hoe gek ze er ook uitzien, ze halen bijna allemaal snelheden tot 50 kilometer per uur, én ze zijn allemaal loeizuinig. Een verbruik van 1 op 400 is geen uitzondering.
The A-Team
Voor Fontysstudent Joep is de Ecomarathon hét hoogtepunt van zijn eerste studiejaren. “Wat we de eerste anderhalf jaar hebben geleerd, kunnen we in deze wedstrijd toepassen. Dat is super gaaf. We hebben de afgelopen maanden zelf onze wagen ontworpen en gebouwd en hebben echt een half jaar lang naar deze race toegeleefd. Vandaag moet het gebeuren.”
Joep is onderdeel van The A-Team dat verder bestaat uit Jari, Robur, Roel, Willem, Jesse, Gijs, Leroy, Max en Bram. De eerste heat hebben ze een verbruik gerealiseerd van 1 op 477 en daarmee liggen ze op een derde plaats. Tussen de heats door sleutelen ze in de paddock verder aan hun voertuig om hem nóg zuiniger te maken.
Gijs is door het team gebombardeerd tot woordvoerder. Hij legt uit: “We hebben echt ingezet op aerodynamica. Daarvoor hebben we een speciale kap ontwikkeld zodat we zo min mogelijk last hebben van de wind. Bij een open model heb je namelijk veel meer last van turbulentie.”
Duct tape
Om de luchtstromen naar binnen af te sluiten wordt de kap dicht getapet met duct tape. Dat scheelt weer een procentje in het verbruik. Nadeel is wel dat het daardoor 35 tot 40 graden wordt in de wagen van glasvezel en polyesterhars. En dat is niet zo fijn voor Jesse. Hij is de kleinste en lichtste van het hele stel en daarom de coureur deze dag. Toch hoor je hem niet klagen. Een beetje zweet heeft hij wel over voor een mooi resultaat.
Na drie heats staat The A-team aan het eind van de middag nog steeds op de derde plaats. Ze zijn wel zuiniger gaan rijden, maar dat geldt ook voor de twee HAN-teams die bovenaan staan. De vierde en laatste heat kan daar geen verandering meer in brengen. Toch gaat het team nog een keer all-in. Ze verhogen de bandenspanning naar 7,5 en 7 bar en realiseren hun beste score van de dag: een verbruik van 1 op 525.
Daarmee zijn ze met afstand het beste Fontysteam. Maar hun score verbleekt bij de winnende score van het beste HAN-team. Dat realiseert een verbluffend verbruik van 1 op 838. Daarmee wint HAN voor het vijfde jaar op rij van Fontys, en dat steekt wel een beetje. “Sjoemelsoftware”, grapt Joep en hij lacht als een boer met kiespijn.
Gezonde rivaliteit
Ook Bas de Waal, projectcoördinator en docent bij de opleiding Automotive, baalt van de uitslag. “We doen nu vijf jaar mee aan de Ecomarathon en hebben nog nooit die trofee gewonnen. Dat doet wel een beetje pijn. Maar het belangrijkste is natuurlijk dat we weer een prachtige dag hebben beleefd hier in Lelystad. Die gezonde rivaliteit pusht de studenten tot het uiterste. Dat is mooi om te zien. En wie weet, misschien gaat de trofee volgend jaar mee naar Eindhoven.” [Ivo van der Hoeven]
