Druk druk druk

Vorige week vroeg ik aan een collega: ‘Hoe gaat het met je?’. Waarop hij antwoordde: ‘Pffff ja, druk hè!’ ’Nou ja, ik bedoelde eigenlijk … hoe gaat het met jou?’ ‘Oh! Uuuuuhh, ja wel goed eigenlijk.’

Als je tegenwoordig niet zegt dat je het druk hebt, tel je niet meer mee of denken anderen misschien dat je te weinig werk hebt. En voor de mensen die dit pas zeggen wanneer de emmer écht overloopt, is de weerklank soms helaas: ‘Tja, what’s new’ of ‘Welcome to my world’.

We houden elkaar allemaal lekker aan het werk. Hoe sneller je je inbox leeg werkt, hoe sneller de replies er weer terug invliegen. Om maar niet te spreken van de beruchte button ‘allen antwoorden’. Waarom gebruiken we die? Om input te geven aan die ene collega óf om anderen te laten zien dat ook jij een bijdrage hebt geleverd of bereid bent bij te dragen aan het cadeautje voor collega X?

Ik wil hiermee niet zeggen dat we het niet druk hebben. Ik weet nog dat ik ooit als docent bewust parttime ben gaan werken, zodat ik uiteindelijk op een 40-urige werkweek kon uitkomen en een vrij weekend kon hebben. In MS teams zie ik tegenwoordig de ogen van collega’s multi-taskend over het scherm glijden, wetende dat ze op dat moment nog twee andere ballen in de lucht aan het houden zijn.

Ik weet niet hoe dat bij jou zit, maar doordat iedereen laat blijken hoe druk het wel niet is, wordt het stressniveau bij míȷ́ in ieder geval niet lager. Laten we onze meetings vanaf nu inluiden met een (schuine) grap. Wellicht kan humor de druk van de ketel halen waardoor de drukte iets minder als een druk voelt.

Evelyne Meens neemt keuzes van zichzelf en anderen onder de loep en zet daarbij mensen graag aan het denken. Ze werkt bij Fontys als onderzoeker en expert Studie(keuze)succes en is auteur van het boek Een leven lang kiezen.