Deze redactie maakt seks en drugs bespreekbaar

Seks, drugs, alcohol en gamen: onderwerpen waar pubers het liever niet met hun ouders over hebben en andersom beginnen ouders er vaak ook niet over met hun kinderen. Het platform Waag Het van studenten Journalistiek helpt puberouders dat soort onderwerpen bespreekbaar te maken.

Bregje Simons is derdejaarsstudent op Fontys Hogeschool Journalistiek. Met tien medestudenten richtte ze vier weken geleden het platform Waag Het op, voor het project ‘bladen maken audiovisueel’. 

“Ik vind bladen maken geweldig, maar tegenwoordig bereik je je doelgroep makkelijker online. Ons platform is heel toegankelijk. Ouders kunnen er alles vinden en lezen wat ze willen weten.” Ook als is het geen tijdschrift op papier, Waag Het creëert het magazine-gevoel online, met meerdere longreads en diepgang.

Shocking
Waag Het opereert als een echte redactie: met vergaderingen, meerdere producties per dag (doordeweeks zeven en in het weekend gemiddeld vijf) en ook meerdere soorten producties. Zo staan er langere artikelen, reportages, maar ook filmpjes en podcasts op de website.

En ze hebben de Wat nou weer lijn, waar ouders vertellen wat het heftigste is dat ze met hun puber hebben meegemaakt. “Soms is dat wel shocking hoor. Zo vertelde één moeder over de vondst van een gebruikte condoom.”

Eigen stijlboek
Over alles is nagedacht, zoals de woordkeuze (de taal van de jongeren, maar dan wél met een uitleg erbij), een uitgebreid stijlboek, maar ook dat ze niet te veel de ‘leraar’ spelen.

“We willen dat ouders en pubers het gesprek aangaan. Daarom zullen we niet schrijven over hoe ouders iets kunnen voorkomen, eerder hoe ze ermee kunnen omgaan.”

“We willen met ons taalgebruik graag klasse uitstralen, maar ook ‘de rebel’ zijn. Want dat is erg belangrijk voor Waag Het. We zijn wat rebelser dan bijvoorbeeld die mama-blogs of mama-tijdschriften zoals de Margriet. Ja, wij zoeken echt de grens op.”

Schrikbaitdienst
Waag Het richt zich op de wat vrijere ouders, die in discussie durven en willen gaan. “We hebben een panelgroep met ouders bij wie we checken of zij een bepaald onderwerp interessant vinden, of dat iets gepast is of niet.”

“Ik vind kwaliteit belangrijker dan kwantiteit, maar je moet alsnog mensen binnen krijgen op je artikelen. Dat doen we dan met ‘schrikbaitdienst’, een eigen term die zoals clickbait betekent dat we veel produceren en dat de onderwerpen scoren. Zoals ‘help mijn kind kijkt porno’.”

Sales
Marieke van Willigen, docente in dit project en bladenmaker, begeleidt de studenten vijf weken lang. “Zij zijn de eerste groep die helemaal van de printversie is afgestapt en alleen maar online produceren. Dat is uniek.” 

Wat ook uniek is, is dat dit de eerste groep is die ook sales gaat doen.” Daar is over nagedacht, vertelt Bregje. “Als bedrijven zouden willen adverteren, kunnen we dit doorzetten na en tijdens onze studie.”

29 mei gaat dit hele traject misschien een vervolg krijgen, legt Marieke uit. “Dan pitchen de studenten hun platform voor uitgevers en de NPO. En mochten ze er bedrijven aan kunnen koppelen, dan kunnen ze het platform draaiende houden en ook nog wat bijverdienen.”

Kritische noot
Op een aantal artikelen is de redactie extra trots. “We hebben een verhaal geschreven over een drugsdealer die vanuit thuis dealt, maar ook het artikel over sexting wordt heel goed gelezen," vertelt Amber van Lieshout, één van de redactieleden van Waag Het. "Op Facebook reageren veel ouders positief, maar enkelen hebben ook een kritische noot.
“Sommige ouders vinden dat we bepaalde zaken normaliseren, maar van die reacties leren we alleen maar.” 

Ook kan de redactie van alle artikelen inzien hoeveel seconden het verhaal gelezen is. “Dat is heel confronterend. Soms klikken mensen na tien seconden weg. Dan weet je dat het niet goed is. Je móet wel in oplossingen denken: wat wil de doelgroep van ons, als de cijfers naar beneden donderen?”

Marieke is tevreden met dit project en deze groep. “Het streefgetal dat aan het begin van het project beoogd werd, is verdrievoudigd. En iedere week groeit het significant.” [Jacky Eickes]