De Vuurvogels versus de Canisius

Ik ben geboren en getogen in Helmond. Helmond is een stad met een ingewikkeld minderwaardigheidscomplex (nou moe, ik ontvang nú al boze tweets) en koestert daarom zijn helden. Dat zijn allemaal mannen met namen als Berry, René, Willy en Wilfred en ze hebben allemaal bij PSV gevoetbald. Gelukkig is er nu een Daisy aan de heldenreeks toegevoegd. Een juf.

Ze doet iets in het onderwijs en dat kun je van Berry, René, Willy en Wilfred niet zeggen. Die doen en deden niets in het onderwijs. Maar juf Daisy, nondeju, juf Daisy wordt misschien de beste docent van de wereld. Ze werkt op de Vuurvogel. Dat is een geweldige naam. Ik hoor ’t al over de voetbalvelden klinken bij het schooltoernooi: ‘Willen de volgende teams zich klaarmaken voor de wedstrijd: De Vuurvogel tegen de Canisius’.

En daar heb je ze, de Vuurvogels. Fris, onbevangen, ontvankelijk voor winst of verlies, klaar om te leren. Juf Daisy geeft de laatste instructies, helder en zonder opsmuk. Net voor de aftrap roept ze: ‘Veel plezier’. De Canisiusschool wint met 6-0 omdat daar de Willy’s, René’s en Berry’s nog steeds de dienst uitmaken; prestatiegericht, stoer, mannelijk en ijdel. Juf Daisy deelt complimenten uit en de Vuurvogels vragen hoe laat de volgende wedstrijd is. Juf Daisy lacht. Haar blonde haar schittert in het zonlicht. De docent van de Canisiusschool geeft zijn leerlingen instructies voor de volgende wedstrijd. Dat doet hij heel serieus. Hij zal nooit de beste docent van de wereld worden.

Luc de Graaf speelt in het theater, schrijft verhalen en maakt korte filmpjes.