De laatste weken

We slenteren de laatste schoolweken in. De vakantie wenkt: ‘hierheen, kom maar, nog even.’ Het tempo daalt, de temperatuur stijgt en we willen weg. Tot die tijd pikken we nog een WK’tje mee. Zonder Nederland maar dat is niet erg; de terrassen worden daardoor niet bevolkt door volksstammen gedepriveerde dronkenlappen wier hersencellen stoppen na ‘olé’ en ‘schieten, lul’ Overigens ben ik voor Italië.

Op de valreep zijn er nog zestien Amerikaanse studenten op bezoek bij Fontys Paramedische Hogeschool. Nou weet je het nooit met Amerikaanse studenten, voor ’t zelfde geld heb je in no-time een schietpartij op de campus maar het valt tot nu toe mee. Ze komen uit Virginia en ze doen onderzoek in accenten van vreemde talen. Waarom ze dan niet in Helmond zijn neergestreken is me een raadsel, on the other hand: zo’n onderzoek moet wel nut hebben.

Het centrale thema is cultural awereness. Met andere woorden: het moet in de toekomst gemakkelijker zijn voor studenten om naar het buitenland te gaan. Om te werken, te studeren, te wonen, te recreëren. Want grenzeloos willen we zijn. Net als die voetballers: je draagt wel een nationaal tenue maar op het veld heeft iedereen dezelfde tatoeages. Nou kom op, jongens en meisjes. Nog een paar weken en dan mag je je grenzen gaan verkennen en overschrijden.

Luc de Graaf speelt in het theater, schrijft verhalen en maakt korte filmpjes.