De Dotan-factor

Veel van wat je in je leven toebedeeld krijgt, heeft te maken met gunning. Als je aardig, voorkomend, beleefd en welsprekend bent, word je veel gegund. Ben je daarentegen een lul van een vent (of een kreng van een bitch), stink je en ben je bot en ongemanierd dan is gunning ver te zoeken. Maar daar komt verandering in. Vooral de niet-getalenteerde, narcistische would-be-studenten die onderuitgezakt en volstrekt ongeïnteresseerd in de collegezaal hun dagelijkse kater verwerken kunnen de toekomst rooskleurig tegemoet zien. Waarom? Dotan, daarom.

Met trollen, nepaccounts, fakeberichten en fictieve namen manipuleer je je een slag in de rondte en wordt het leven een groot feest waarin jou alles gegund wordt. Dotan, die vieze oplichter (nou nou Luc, nee nee lezer, hij ís gewoon een vieze oplichter) maakte het mogelijk en deed er zelfs nog een schepje bovenop. Hij maakte publiekelijk zijn excuses. Niet namens hemzelf maar voor zijn gedrag. Alsof zijn gedrag niet bij hem hoorde waardoor je zelfs nog een beetje compassie voor hem kreeg. Is dat geniaal of briljant? Hij had er in ieder geval goed over nagedacht.

Voor een ongelikte beer of berin gloort er dus hoop. Neem ’s contact op met die Dotan die ongetwijfeld een theatertournee gaat doen waar hij alles op een hele zijige manier uit de doeken doet. Met z’n zalvende kop en z’n kutliedjes. Oeps, dat laatste heb ik niet gezegd. Dat was mijn gedrag.

Luc de Graaf speelt in het theater, schrijft verhalen en maakt korte filmpjes.