De basisbeurs, een geschenk uit de hemel

Ik las de krant en zei pardoes tegen mijn teringherrie makende kinderen dat ik goed nieuws voor ze had. Ze keken me verwachtingsvol aan. ‘We gaan naar Costa Rica’, zei mijn dochter (13). ‘Ik krijg Playstation’, zei mijn zoon (9). ‘Jullie krijgen een basisbeurs’, zei ik. En verder ging het met de teringherrie. Ik citeerde in gedachten Jezus: Vergeef hun, want ze weten niet wat ze doen (Lucas 23:24).

Ik besloot ze niets uit te leggen. Waarom zou ik? Aan mijn financiële horizon gloorde hoop. Een hele hoop zelfs.

Over een paar jaar zou ik namelijk geen last van ze hebben als ze eenmaal een betaalbare kamer in Tilburg of Nijmegen zouden betrekken. Ik hoefde ze geen geld te lenen dat ik nooit meer zou terugzien omdat het in de kroeg verdampt zou zijn. Mijn plan om wat geld te beleggen in onroerend goed kon ik met een gelukzalig gevoel in de prullenbak kegelen. Al die extra zuurverdiende centjes op een speciale spaarrekening zouden niet ten prooi vallen aan het goddeloze studentenleven van mijn kinderen.

Ik las het artikel nogmaals en een vaderlijke glimlach maakte zich van mijn gezicht meester. Onder het artikel trof ik een advertentie van een camperbedrijf met fraaie nazomer-aanbiedingen. Ik keek naar mijn vriendin en in gedachten citeerde ik Jezus nog maar een keer: Ik verzeker je, nog vandaag zul je met mij in het paradijs zijn (Lucas 23:43).

Luc de Graaf speelt in het theater, schrijft verhalen en maakt korte filmpjes.