Zelf je kleren wassen

Ik moest er een keer aan geloven: voor het eerst mijn kleren wassen. Ik woon al meer dan een jaar op kamers, en al die tijd breng ik mijn wasmandje netjes iedere week terug naar mijn ouders. Nog nooit had ik me zorgen hoeven te maken over vieze kleren.

Maar ja, aan al het goede komt een eind. In mijn studentenhuis beschikken we gelukkig over een (wel nogal vieze) wasmachine, dus die hoefde ik niet te regelen. Mijn eerste stap was een wasmiddel kopen.

Ik ging naar de supermarkt en stond een half uur te dubben over alle verschillende soorten, maten, geuren en prijzen en wist het echt niet. Paniek! Ik belde mijn zus – zij kan gelukkig wél iets – en die gaf me advies. Eenmaal terug naar huis met het goedkoopste, meest chemisch ruikende wasmiddel begon het sorteren van de soorten was.
Dan moet je dus rekening houden met kleur en stof. Onhandig!

Het is al een hele zoektocht om alles juist bij elkaar te leggen. Toen ook dat gelukt was, moest ik de wasmachine aan de praat krijgen. Maar al die knopjes zijn Chinees voor mij en daar kreeg ik hartkloppingen van!
Gelukkig heb ik een héle lieve zus en zij raadde me aan om even te facetimen. Dan kon zij wel zien welke knopjes ik moest indrukken. Als een kleuter volgde ik op wat ze zei en de instructies voor de volgende wasbeurt (waar ik niet nóg een keer voor wilde bellen) schreef ik netjes op.

Ik heb er één ding van geleerd: de volgende keer neem ik mijn was gewoon weer mee naar huis. Is een stuk minder stressvol!

Puck Vriends zit in het tweede jaar van Fontys Hogeschool Journalistiek. Voor Bron blogt zij wekelijks over haar studentenleven.