Als kunst een hobby wordt

Ik ben niet zo van het koningshuis. Als protest schrijf ik het daarom met kleine letters want het moet eigenlijk zijn: Het Koningshuis. Onzin natuurlijk want ik bedoel, je wordt geboren en je bent koning. Ja, kom op zeg. Maar goed, de koning heeft een vrouw en die maakt veel goed. Ze is bijvoorbeeld erevoorzitter van het platform Méér Muziek in de Klas. Hoe dat nou precies werkt met geldkranen en subsidies zal Maxima zelf ook niet weten maar de eerstkomende jaren komt er meer geld vrij voor professionalisering van muziekonderwijs op pabo’s.

Dat werd hoog tijd. Ik was onlangs aanwezig bij een muziekuitvoering op de basisschool waaraan mijn achtjarige zoon deelnam. Ik schaamde me kapot! Zo’n slordige veertig kinderen sloegen onder leiding van een duidelijk in het leven teleurgestelde muziekdocent op aftandse trommeltjes en rammelden wat met roestige tamboerijntjes. Hier en daar klonk een valse blokfluit.
Op een verward teken van de gedepriveerde docent moesten alle kinderen gaan zingen. Dat mislukte. Dat kon ook niet anders want sommige kinderen waren aan ’t vechten, anderen liepen gewoon weg en een kleine ellendeling bleef keihard op zijn trommel slaan. Ik waande me bij een auditie voor de Rimboband. Het was verschrikkelijk. Ik twijfelde zelfs even aan het verstandelijke vermogen van mijn zoon die met een boosaardige lach op die trom bleef slaan (ja, hij was het).

‘Kunst is een hobby’, verklaarde onlangs minister Wiebes van Economische Zaken en Klimaat. Ik nodig de flapdrol graag uit bij een volgende uitvoering. Dan ziet hij wat er gebeurt als kunst een hobby wordt. Herrie, lawaai, rellen en ten slotte oorlog.

Luc de Graaf speelt in het theater, schrijft verhalen en maakt korte filmpjes.